ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

από **Admin** Σαβ Ιαν 02, 2016 11:37 pm

Ελπίζω να μην χάσει κανείς «κλητός» εθνικός την πίστη του στον γλυκύτατο Ιησού μας, εξ αιτίας των αναρτήσεων. Άλλωστε οι «εκλεκτοί πιστοί Χριστιανοί» θα προκύψουν μετά την οσονούπω σφοδρά επερχομένη «εν χρόνω» ΔΕΥΤΕΡΑ ΑΟΡΑΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ και ΒΑΣΙΛΕΙΑ του Χριστού.

Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να εγγραφείτε ως μέλη αυτού του φόρουμ, προκειμένου να έχετε πρόσβαση σε ολόκληρη την αλήθεια.

Σκοπός του φόρουμ είναι να προβληματιστείτε περί του κρυμμένου νοήματος και του μυστηρίου που κρύβεται πίσω από τις εκ πρώτης όψεως «βιβλικές αντιφάσεις». Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως αντίφαση, αλλά πρόκειται για την ΑΣΠΙΔΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ του Θείου Λόγου, προκειμένου αυτός να μην γίνεται κτήμα των χλιαρών και ασεβών. Αυτοί οι οποίοι θα θελήσουν να σκάψουν για να βρουν την ΑΛΗΘΕΙΑ, θα προκύψουν αυθόρμητα. Ωστόσο μην βιαστείτε να με κατακρίνετε, ένεκα της αδυναμίας σας να βρείτε τη λύση των ερωτημάτων που θα σας δημιουργηθούν. Να έχετε πάντα κατά νου ότι: «παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μὴ συνιέντος, ἔρχεται ὁ πονηρός, καὶ αἴρει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν ὁ παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείς» (Ματθ. 13:19).

Για να μην παρεξηγηθώ αναφέρω μόνον αυτό που είπε και ο Ωριγένης, ότι οι νήπιοι πνευματικά ερμηνεύουν την Γραφή ιστορικά ως προς το ΠΑΡΕΛΘΟΝ. Οι μέσοι πνευματικά την ερμηνεύουν ως προς το ΠΑΡΟΝ, εξάγοντας μόνον το ηθικό δίδαγμα. Τέλος οι προοδευμένοι πνευματικά ερμηνεύουν τη Γραφή ως προς το ΜΕΛΛΟΝ, βρίσκοντας τον κρυμμένο πνευματικό θησαυρό της.

Η πλάνη κορυφώθηκε, το θηρίο εκ της αβύσσου έφτασε «καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει, ἵνα κριθῶσι πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλλ' εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ» (Β΄ Θεσσαλονικείς 2:11-12).

Ο ΚΑΙΡΟΣ της ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ έφτασε και η ΗΜΕΡΑ του ΚΥΡΙΟΥ «ἐστι σκότος καὶ οὐ φῶς» (Αμώς 5:18).

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ O_ya_o11

από **Admin** Σαβ Ιαν 02, 2016 11:39 pm

από **Admin** Σαβ Ιαν 02, 2016 11:40 pm

από **Admin** Σαβ Ιαν 02, 2016 11:55 pm

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:

1. Ο Ιησούς πότε εκδίωξε τους εμπόρους και αργυραμοιβούς από το Ναό, την ίδια μέρα που μπήκε θριαμβευτικά εις την Ιερουσαλήμ, όπως ο Ματθαίος (21:12-13) και Λουκάς (19:45-46) αναφέρουν ή το πρωί της επόμενης ημέρας, όπως ο Μάρκος (11:11-16) αναφέρει;

2. Ο Ιησούς πότε εκδίωξε τους εμπόρους και αργυραμοιβούς από το Ναό, στην αρχή της δημόσιας δράσης του, όπως ο Ιωάννης (2:13-17) αναφέρει ή στο τέλος της δημόσιας δράσης του (κατά την εβδομάδα των Παθών), όπως οι άλλοι τρεις ευαγγελιστές αναφέρουν;

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 12:50 am

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 12:51 am

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 1:05 am

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 1:06 am

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 1:07 am

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 1:08 am

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 1:09 am

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 1:11 am

ΕΡΩΤΗΜΑ:

Έφεσος, είναι η πόλη στην οποία ο Παύλος ίδρυσε την Εκκλησία της (Πράξεις 18:18, 19:5,7) διαθέτοντας μαζί με την ακολουθία του περισσότερο χρόνο απ’ ότι οπουδήποτε αλλού (τρείς μήνες κατά την διάρκεια της δεύτερης αποστολής περί το 51 μ.Χ. και τρία χρόνια κατά την διάρκεια της τρίτης περί το 53-56 μ.Χ.). Είναι η πόλη στην οποία ο Παύλος περί το 50-57 μ.Χ έγραψε την πρώτη και δεύτερη επιστολή προς Κορινθίους. Είναι η πόλη στην οποία ένεκα της αποστολικής δράσεως του Παύλου πολλοί εξομολογούνταν και ανάγγελλαν τις πράξεις τους (Πράξεις 19:18) καθώς και καίγανε τα μαγικά βιβλία τους (Πράξεις 19:19).

Σ’ αυτή την πόλη όμως σύμφωνα με την Παράδοση, εγκαταστάθηκε και έδρασε μετά την Σταύρωση του Ιησού ο ιδρυτής της εκκλησίας της Εφέσου απόστολος Ιωάννης, το βίο του οποίου μπορεί κανείς να βρεί παντού (βλέπε http://www.impantokratoros.gr/BF208F26.el.aspx).

Ο Ιωάννης στην Έφεσο, σύμφωνα με την παράδοση προστάτευε την Μητέρα του Ιησού, το σπίτι της οποίας είναι ένα σημαντικό προσκύνημα (βλέπε http://oodegr.co/oode/asynithista/thavmata/spiti_panagias1.htm).

Ο Ιωάννης λέγεται ότι υπήρξε ο διδάσκαλος του σεβασμιότατου επίσκοπου Πολύκαρπου, της γειτονικής Σμύρνης και παρέμεινε στην Έφεσο (αφού εξορίστηκε ενδιάμεσα στην Πάτμο) μέχρι τα χρόνια της αυτοκρατορικής θητείας του Τραϊανού (98-117 μ.Χ.).

Καθώς όμως δεν έχουμε καμία σχετική αναφορά, το ερώτημα και ο προβληματισμός που μπαίνει σε κάθε λογικό άνθρωπο, είναι εάν γνώριζε ή εάν άκουσε ή εάν βρήκε ο Παύλος, την μητέρα του Χριστού που κήρυττε και τον Ιωάννη στην Έφεσο.

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 1:13 am

ΕΡΩΤΗΜΑ:

Γενικώς, ο Χριστός στις επιστολές του Παύλου, δεν είναι ο «ιστορικός» άνδρας με γήινη δράση και «δική του» διδασκαλία, όπως τον αναφέρουν τα Ευαγγέλια. Ο Παύλος δεν μας παραδίδει καμία διδασκαλία και δράση του Ιησού Χριστού όπως κάνουν τα Ευαγγέλια, παρά τις εκ πρώτης άποψης «αντιφάσεις και ασυμφωνίες τους», αλλά κάνει μια δική του θεολογική ερμηνεία περί κάποιου σταυρωθέντος και αναστάντος Χριστού που ποτέ δεν είχε την τύχη να συναντήσει και να γνωρίσει εν ζωή και επί της γης.

Πως γίνεται ο Παύλος,

• ο οποίος είχε σπουδάσει και μεγαλώσει έως τότε παρά τους πόδες του Φαρισαίου ραββίνου νομοδιδάσκαλου Γαμαλιήλ (Πράξεις 5:34, 22:3) (έδρασε γύρω στο 30 – 40 μ.Χ.) εν Ιερουσαλήμ,

• ο οποίος νεαρός παρευρίσκονταν στο λιθοβολισμό του Αγίου πρωτομάρτυρος Στεφάνου (Πράξεις 7:58-59) (34-36 μ.Χ.) εν Ιερουσαλήμ,

• ο οποίος τρία έτη μετά την μεταστροφή του (37 μ.Χ.) και μόλις ένα έτος μετά τον Ρωμαίο Πόντιο Πιλάτο (26-36 μ.Χ.), κατά την επιτροπεία του οποίου σταυρώθηκε ο Ιησούς (περίπου 33 μ.Χ.), είχε ανέβει να συναντήσει τους αποστόλους Πέτρο και Ιάκωβο πάλι εν Ιερουσαλήμ,

να μην αναφέρει τίποτε από όσα αναφέρουν οι Ευαγγελιστές, για τη διδασκαλία δια των παραβολών και τα τόσο μεγάλα θαύματα και σημεία του Ιησού Χριστού, τα οποία συνέβησαν περίπου ανάμεσα στα έτη 27 – 33 μ.Χ.;

Αν αναλογιστούμε ότι στους Εμμαούς (Λουκ. 24:18) ο Κλεόπας, εἶπε πρὸς τον Ιησού: «Σὺ μόνος παροικεῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ οὐκ ἔγνως τὰ γενόμενα ἐν αὐτῇ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις;», συμπεραίνουμε εύκολα ότι όλοι είχαν ακούσει περί των συμβισομένων εκεί, περί του Ιησού, περί της δράσης του και περί του βίου του. Πως λοιπόν ο Παύλος δεν αναφέρει τίποτε από τον «ιστορικό» Ιησού των ευαγγελίων;

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 1:14 am

ΕΡΩΤΗΜΑ:

Στη Γαλιλαία του Ιησού υπήρχαν τρεις μεγάλες πόλεις:

α. Η Σέπφωρις (απείχε μόλις τέσσερα μίλια από τη Ναζαρέτ όπου μεγάλωσε ο Ιησούς) το στολίδι όλης της Γαλιλαίας κατά τον Ιώσηπο (Αρχαιολ. 18:27), η οποία για ένα διάστημα ήταν πρωτεύουσα της Γαλιλαίας και πατρίδα της αριστοκρατίας της εποχής εκείνης.

β. Η Τιβεριάδα η νέα πρωτεύουσα της Γαλιλαίας (επί Ηρώδου Αντίπα), χτισμένη στις όχθες της θάλασσας της Γαλιλαίας.

γ. Η Σκυθόπολις, η μοναδική πόλη της Δεκάπολης στη δυτική όχθη του Ιορδάνη, με ανάμικτο πληθυσμό, πολιτικά ανεξάρτητη (δεν είχε κυβερνηθεί από τον Ηρώδη και δεν κυβερνιόνταν από τον Αντίπα), με ελληνιστικές καταβολές.

Εκεί στην πρωτεύουσα, την Τιβεριάδα, θα μπορούσε να προσφέρει τη βασιλεία σε απόκληρους της κοινωνίας και σε αμαρτωλούς, συμπεριλαμβανομένων των φοροεισπρακτόρων και των πορνών. Θα μπορούσε στη Σέπφωρη να διαμαρτυρηθεί ενάντια στην ευμάρεια της αριστοκρατίας.

Πως εξηγείται το γεγονός, ότι η Καινή Διαθήκη δεν αναφέρει επίσκεψη του Ιησού στα αστικά κέντρα και ιδιαίτερα στις ανωτέρω τρεις μεγαλύτερες πόλεις της Γαλιλαίας, όταν ο Ματθαίος (4:23) και ο Μάρκος (1:39) μας διαβεβαιώνουν ότι δίδαξε σε «ὅλην τήν Γαλιλαίαν»;

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 1:15 am

ΕΡΩΤΗΜΑ:

Ο Ηρώδης ο Μέγας ήταν ένας αδίστακτος ηγεμών που δολοφονούσε ανθρώπους που τους θεωρούσε απειλή για την ηγεμονία του. Συνολικά, απ’ τα κοντινά μέλη της οικογένειάς του, ο βασιλιάς Ηρώδης εκτέλεσε μία σύζυγό του, τρεις γιους του, την πεθερά και τον γαμπρό του. Ο ιστορικός Ιώσηπος, που ακολούθησε όλη τη ζωή του Ηρώδη, έγραψε, ότι το 29 π.Χ, ο βασιλιάς εκτέλεσε τη δεύτερη γυναίκα του, Μαριάμη. Την κατηγόρησε για μοιχεία και στη δίκη, κεντρικοί μάρτυρες, ήταν η αδερφή του, Σαλώμη και η μητέρα της, Αλεξάνδρα. Η τελευταία εμφανίστηκε, επειδή ήξερε, ότι ήταν η επόμενη στη λίστα για θανάτωση, και ήλπιζε ότι θα αλλάξει τη γνώμη του βασιλιά. Η Μαριάμη εκτελέστηκε και η Αλεξάνδρα διακήρυξε τον εαυτό της βασίλισσα της Ιουδαίας, υποστηρίζοντας ότι ο Ηρώδης ήταν τρελός και ακατάλληλος βασιλιάς. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος της. Ο Ηρώδης την εκτέλεσε επιτόπου, χωρίς να τη δικάσει καν. Το 28 π.Χ, εκτέλεσε τον Κόστομπαρ, τον σύζυγο της αδερφής του Σαλώμης, επειδή πίστευε ότι συνωμοτούσε εναντίον του. Το 8 π.Χ, κατηγόρησε για προδοσία του γιους του, από τον γάμο του με τη Μαριάμη, τον Αλέξανδρο και τον Αριστόβουλο. Πίστευε, ότι ήθελαν να τον εκδικηθούν για τον θάνατο της μητέρας τους. Η δίκη έγινε ένα χρόνο αργότερα, στη Βηρυτό. Οι γιοι του κρίθηκαν ένοχοι και εκτελέστηκαν. Ο Ηρώδης άλλαξε τη διαθήκη του και ονόμασε διάδοχό του τον Αντίπατρο, τον γιο του με την πρώτη σύζυγό του, Ντόρις. Εκτελέστηκε κι αυτός, με τη σειρά του, τέσσερα χρόνια μετά, επειδή υποτίθεται ότι σχεδίαζε τη δολοφονία του πατέρα του.

Όμως καμία πηγή, σύγχρονη του Ηρώδη, ούτε καν αυτός ο Ιώσηπος, δεν αναφέρει το γεγονός της σφαγής των (14000 κατά την Παράδοση) νηπίων !!!
Ο Ιώσηπος έγραψε πολλές ιστορίες για τον Ηρώδη επιμένοντας στη θηριωδία του, όχι όμως αυτή της νηπιοσφαγής !!!
Δεν υπάρχει καταγραφή, ούτε καν απ’ τους υπόλοιπους τρεις Ευαγγελιστές, πέρα απ’ τον Ματθαίο (2:16).
Ούτε από αριθμητική άποψη στέκει η θεωρία. Η Βηθλεέμ ήταν ένα μικρό χωριό και ακόμα και με τις τριγύρω περιοχές, θα ήταν αδύνατο να βρεθούν 14.000 αγόρια μέχρι δύο ετών. Στην καλύτερη περίπτωση, λένε οι ιστορικοί, ο αριθμός των αρσενικών νηπίων θα έφτανε τα 20.
Πως εξηγείται λοιπόν το γεγονός, αυτής της αναφοράς του Ματθαίου και της Ιεράς Παράδοσης;

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 11:07 am

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 3:28 pm

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ο Ιησούς μετά την ανάστασή του, εμφανίστηκε στην Ιερουσαλήμ στους ένδεκα μαθητές του, όπως ο ευαγγελιστής Λουκάς (24:33,36) αναφέρει ή στους δέκα, όπως αφήνει να εννοηθεί ο ευαγγελιστής Ιωάννης (20:19) λέγοντας «Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ' αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς» (20:24);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί οι ευαγγελιστές Λουκάς και Ιωάννης αναφέρουν εμφανίσεις του Ιησού μετά την ανάστασή του, μόνο στην Ιερουσαλήμ, ενώ δεν αναφέρουν ουδεμία των εν Γαλιλαία εμφανίσεων και αποσιωπούν την εν Μάρκ. (16:7) και Ματθ. (28:7) φράση του αγγέλου «προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν», η οποία παραπέμπει εις τους εν Μάρκ. 14:28 και Ματθ. 26:32 λόγους του Κυρίου;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος σύμφωνα με παρατήρηση του Plummer προτάσσει την επί του όρους ομιλία στην αρχή της δημοσίας δράσης του Κυρίου, εφ’ όσον:

 Οι όχλοι δεν ήταν δυνατόν να συναχθούν πριν ο Κύριος δράσει επί κάποιον χρόνον και πριν η φήμη αυτού διαδοθεί καθ’ άπασαν την Συρία, Περαία, Ιουδαία κλπ.;
 Η διδασκαλία της επί του όρους ομιλίας αφορούσε μαθητάς προοδευμένους ήδη, οι οποίοι να είχαν τύχει προηγουμένως ικανής διδασκαλίας;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Λουκάς στο κεφ. 9:51 χωρίζεται από την αφήγηση των άλλων δύο συνοπτικών ευαγγελιστών (Ματθαίου και Μάρκου), αναφέροντας συχνά την ανάβαση και πορεία προς την Ιερουσαλήμ (9:51, 52, 13:22, 17:11), και προχωρεί μόνος του έως του κεφ. 18:15, όπου και επανασυναντάται μετά των άλλων δύο ευαγγελιστών;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί εν Ματθ. 6:9-13 (Προσευχή Πάτερ ημών…) ζητάμε να μας δώσει τον άρτο μιας ημέρας, ενώ εν Λουκ. 11:1-4 ζητούμε να μας δίδει εξακολουθητικώς τον άρτον τούτον «καθ’ ημέραν»;
Γιατί ο Ματθαίος χρησιμοποιεί το «δος» το οποίο αναφέρεται στο άπαξ γινόμενον, ενώ ο Λουκάς χρησιμοποιεί το «δίδου» το οποίο παριστά το συνήθως και τακτικώς γινόμενον;
Γιατί ο Λουκάς δεν αναφέρει τη φράση «ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν»;
Γιατί ο Ματθαίος τοποθετεί την εις τους μαθητάς παράδοσιν της Κυριακής προσευχής πολύ νωρίτερα από το Λουκά, κατά την επί του όρους ομιλία;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Λουκάς αποσιωπά τα επακολουθήσαντα εις το θαύμα του πολαπλασιασμού των 5 άρτων και 2 ιχθύων, δηλαδή:

 Την επί του πλοίου απόλυσιν των μαθητών και έπειτα του όχλου,
 Την τρικυμία και τον περίπατον επί της θαλάσσης,
 Τον περί άρτον της ζωής διάλογον, τον οποίο αναφέρει ο Ιωάννης,
 Το επεισόδιον της Χαναναίας,
 Το θαύμα του τυφλού,
 Τη διατροφή των τετρακισχιλίων,
 Την επιλησμοσύνη της προμήθειας άρτων,
 Το θαύμα της ιάσεως του παρά την Βησθαϊδάν τυφλού.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα, υπό του μακαριστού Π. Τρεμπέλα, πως παρέλειψε ένα τόσο σοβαρό τεμάχιο της ευαγγελικής ιστορίας, σχετιζόμενο μάλιστα κατά κάποια σημεία, προς τον ευαγγελισμό των εθνικών, στους οποίους κυρίως απευθύνεται;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο ευαγγελιστής Μάρκος (16:8] αναφέρει ότι οι γυναίκες «ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ » ενώ ο Ματθαίος (28:8] αναφέρει ότι «ἐξελθοῦσαι ταχὺ ἀπὸ τοῦ μνημείου μετὰ φόβου καὶ χαρᾶς μεγάλης ἔδραμον ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ» και ο Λουκάς (24:9) αναφέρει ότι «ὑποστρέψασαι ἀπὸ τοῦ μνημείου ἀπήγγειλαν ταῦτα πάντα τοῖς ἕνδεκα καὶ πᾶσι τοῖς λοιποῖς»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος και Μάρκος τοποθετούν προ της διανομής του άρτου και ποτηρίου στο Μυστικό Δείπνο, την συζήτηση περί του ποιος θα προδώσει τον Ιησού, ενώ ο Λουκάς τοποθετεί αυτήν μετά την διανομή του άρτου και ποτηρίου;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Λουκάς (22:21) μετά την αφήγηση του μυστικού δείπνου αναφέρει πρωθυστέρως τα περί Ιούδα, δείχνοντας έτσι ότι αυτός παρέμεινε και μετέσχεν εις την τέλεση του Θείου Δείπνου, ενώ οι αφηγήσεις του Ματθαίου και Μάρκου δεν οδηγούν εις αυτό το συμπέρασμα;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί εν Ματθ. 24:17, 18 και εν Μαρκ. 13:15, 16, οι λόγοι του Κυρίου αναφέρονται εν σχέση προς την περί καταστροφής των Ιεροσολύμων φυγής, ενώ στο Λουκ. 17:31 η φυγή αύτη, ούτε ρητώς εκφράζεται, ούτε υπονοείται, ενώ αντιθέτως αύτη η φυγή από της Ιουδαίας, αναφέρεται υπό του Λουκά αλλαχού (21:21);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί εν Ματθ. 23:37-39 όταν ο Ιησούς εκφωνεί τον ταλανισμό της Ιερουσαλήμ, βρίσκεται εντός αυτής, ενώ εν Λουκ. 13:34-35 τον ίδιο ταλανισμό εκφωνεί όταν βρίσκεται εκτός αυτής, πιθανώς εν Περαία (13:31);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Στη παραβολή του καλού Σαμαρείτου (Λουκ. 10:25-37), υπονοείται η επάνοδος του Κυρίου μετά δύο ημέρες (χιλιετίες), εφ’ όσον δόθηκαν υπ’ αυτού δύο ημερομίσθια (δύο δηνάρια), συμπέρασμα στο οποίο οδηγούμαστε από την παραβολή των εργατών του αμπελώνος (Ματθ. 20:2), όπου για το ημερομίσθιο του εργάτου δίδονταν ένα δηνάριο;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ποιο το νόημα της φράσης του Λουκά (9:51) «Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὰς ἡμέρας τῆς ἀναλήψεως αὐτοῦ καὶ αὐτὸς ἐστήριξε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ τοῦ πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσαλήμ»; Ποίας αναλήψεως εννοεί;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί η πόλη Βησθαϊδά εν Λουκ. 10:13, Ματθ. 11:21, Μάρκ. 6:45 και Ιωάν. 1:45, βρίσκονταν επί της δυτικής όχθης της λίμνης παρά την Καπερναούμ, ενώ κατά το θαύμα του πολαπλασιασμού των 5 άρτων και 2 ιχθύων, βρίσκονταν επί της ανατολικής όχθης, στην οποία διεπεραιώθη μετά των μαθητών του ο Ιησούς, από της δυτικής (Ματθ. 14:13, Μάρκ. 6:32, Λουκ. 9:10, Ιωάν. 6:1);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Μάρκος (6:7-16) και ο Λουκάς (9:1-9) έχουν συνδεδεμένες τις αφηγήσεις της αποστολής των δώδεκα και του ακούσματος του Ηρώδη, ο οποίος ενόμισε ότι ο Ιωάννης που αποκεφάλισε ηγέρθη, ενώ ο Ματθαίος, αλλού τοποθετεί την αποστολή των δώδεκα (10:5-16) και αλλού το άκουσμα του Ηρώδη (14:1-12);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Λουκάς στη παραβολή του σπορέως αποσιωπά τα τριάκοντα και εξήκοντα, τα οποία μνημονεύουν αντιθέτως οι άλλοι δύο συνοπτικοί, και αρκείται εις το μέγιστον της καρποφορίας (εκατονταπλασίονα);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος και ο «ακριβής» Μάρκος αποσιώπησαν το τόσο σημαντικό θαύμα του Ιησού, με την ανάσταση του υιού της χείρας στην Ναΐν, το οποίο αναφέρει μόνον ο Λουκάς;

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 3:30 pm

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Λουκάς προ του 6:14-16 ομιλεί περί Σίμωνος (4:38, 5:3, 4, 5, 10) και άπαξ περί Σίμωνα Πέτρον (5:8], ενώ έπειτα πάντα ομιλεί περί Πέτρου (8:45, 51, 9:20, 28, 32, 33, 12:41 κλπ); Εν 22:31 και 24:34 ένθα χρησιμοποιείται το όνομα Σίμων, ο Λουκάς παραθέτει τους λόγους άλλων.

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Λουκάς δεν μνημονεύει πουθενά τους Ηρωδιανούς;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Η επίσκεψη εις Ναζαρέτ του Ιησού που αναφέρει ο Λουκάς (4:14-30) είναι ίδια με του Ματθαίου (13:53-58) και του Μάρκου (6:1-6) ή προδήλως μεταγενεστέρα (σύμφωνα με τον μακαριστό ορθόδοξο θεολόγο Ν. Δαμαλά); Και εάν είναι μεταγενέστερη γιατί αναφέρεται στην αρχή της δημόσιας δράσης του Κυρίου, μετά τους τρεις πειρασμούς; Γιατί ο Ματθαίος τοποθετεί αυτή την επίσκεψη του Ιησού στη Ναζαρέτ, μετά την οριστική εγκατάστασή του εν Καπερναούμ;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί μόνον υπό του Ματθαίου δέκα επτά (17) φορές, χρησιμοποιείται η έκφραση «βασιλεία τῶν οὐρανῶν»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο ευαγγελιστής Λουκάς ο οποίος στο προοίμιο του ευαγγελίου του δηλώνει ότι θα αναφερθεί «πᾶσιν ἀκριβῶς καθεξῆς», αποσιωπά την προσκύνηση των Μάγων, την σφαγή των νηπίων και την φυγή εις Αίγυπτο;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί η Καινή Διαθήκη αναφέρεται σε τρία πρόσωπα με το όνομα «Ηρώδης»;

 Τον Ηρώδη τον Μέγα τον βρεφοκτόνο,
 Τον Ηρώδη Αντίπα, υιό του Ηρώδη του Μεγάλου, ο οποίος αποκεφάλισε τον Πρόδρομο και Βαπτιστή Ιωάννη,
 Τον Ηρώδη Αγρίππα, εγγονό του Ηρώδη του Μεγάλου, ο οποίος έσφαξε τον Ιάκωβο τον αδελφό Ιωάννου.

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος και ο Λουκάς ονομάζουν τον Ηρώδη τετράρχη, ενώ ο Μάρκος τον ονομάζει βασιλέα;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Μάρκος μόνος, αναφέρει την παραβολή της αυτομάτου αυξήσεως του σπόρου (4:26-29) και τη θεραπεία του τυφλού εν Βησθαϊδά (8:22-26);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Μάρκος (11:27-33) αναφέρει ότι η εξέταση της εξουσίας του Κυρίου υπό των Ιουδαίων έγινε την τρίτη ημέρα, από της εισόδου του εις Ιεροσόλυμα, ο Ματθαίος (21:23-27) αναφέρει την δευτέρα ημέρα και ο Λουκάς έχει αορίστως «εν μία των ημερών εκείνων»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Μάρκος (12:8] αναφέρει αντιστρόφως του Ματθαίου (21:39) και Λουκά (20:15) πρώτα το φόνο του υιού και κληρονόμου και μετά επακολουθεί η εκβολή έξω του αμπελώνος;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος (28:1-2) αναφέρει ότι «Ὀψὲ δὲ σαββάτων, τῇ ἐπιφωσκούσῃ εἰς μίαν σαββάτων» οι γυναίκες (Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία) επί του μνήματος του Ιησού, (πριν εισέλθουν στο μνημείο, όπως εννοείται) είδαν έναν «ἄγγελο», ο οποίος αφού απεκύλισε το λίθο «ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ», ο Μάρκος (16:1-5) αναφέρει ότι «διαγενομένου τοῦ σαββάτου, λίαν πρωῒ τς μιᾶς σαββάτων, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου» οι γυναίκες (Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη) αφού εισήλθαν στο μνημείο είδαν ένα «νεανίσκο περιβεβλημένον στολὴν λευκήν καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς», ο Λουκάς (24:1-4) αναφέρει ότι «Τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων ὄρθρου βαθέως» οι γυναίκες (Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Ἰωάννα καὶ Μαρία Ἰακώβου καὶ αἱ λοιπαὶ σὺν αὐταῖς) αφού εισήλθαν στο μνημείο είδαν «ἄνδρες δύο ἐν ἐσθήτεσιν ἀστραπτούσαις» και ο Ιωάννης (20:1-13) αναφέρει ότι «Τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων πρωῒ σκοτίας ἔτι οὔσης» η Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ, ο Πέτρος και ο Ιωάννης αφού ήρθαν στο μνημείο, μόνο η Μαρία (απ’ ότι αφήνει να εννοηθεί) είδε «δύο ἀγγέλους ἐν λευκοῖς καθεζομένους ἕνα πρὸς τῇ κεφαλῇ καὶ ἕνα πρὸς τοῖς ποσίν, ὅπου ἔκειτο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Εφόσον ο Μάρκος (16:12-13) αναφέρει τη φανέρωση του Ιησού στους δύο άνδρες εις τους Εμμαούς, σύμφωνα με παρατήρηση του Δαμαλά, λέγοντας «Μετὰ δὲ ταῦτα δυσὶν ἐξ αὐτῶν περιπατοῦσιν ἐφανερώθη ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ, πορευομένοις εἰς ἀγρόν. κἀκεῖνοι ἀπελθόντες ἀπήγγειλαν τοῖς λοιποῖς· οὐδὲ ἐκείνοις ἐπίστευσαν», πως ο Λουκάς (24:33-34) συμπεριλαμβάνοντας και τον Σίμωνα Πέτρο, αναφέρει για τους δύο άνδρες εις Εμμαούς ότι «ἀναστάντες αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ, καὶ εὗρον συνηθροισμένους τοὺς ἕνδεκα καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς, λέγοντας ὅτι ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως καὶ ὤφθη Σίμωνι»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος (3:17) παρουσιάζει ως δημοσία γενομένη την ουράνια δήλωση του Θεού «Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα» κατά την ώρα της βαπτίσεως του Ιησού, ενώ ο Μάρκος (1:11) και ο Λουκάς (3:22) παρουσιάζουν τη φωνή του Θεού ακουσθήσα υπό μόνου του Ιησού («Σὺ εἶ ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν σοὶ εὐδόκησα»);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στον Μάρκο (1:13) οι τρεις πειρασμοί δεν αναφέρονται λεπτομερώς («καὶ ἦν ἐκεῖ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἡμέρας τεσσαράκοντα πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ σατανᾶ, καὶ ἦν μετὰ τῶν θηρίων, καὶ οἱ ἄγγελοι διηκόνουν αὐτῷ»), ενώ στο Λουκά (4:1-13) αναφέρονται με διαφορετική σειρά (1-3-2), από αυτή (1-2-3) του Ματθαίου (4:1-11);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Λουκάς (5:1-11) διηγείται διαφορετικά και εκτενέστερα (αναφέροντας τη θαυμαστή αλιεία) από τους άλλους συνοπτικούς ευαγγελιστές, την κλήση των πρώτων μαθητών, παραλήποντας την αναφορά στον Ανδρέα; Επίσης γιατί ο Ιωάννης (1:38-43) αναφέρει την κλήση των πρώτων μαθητών τελείως διαφορετικά από τους άλλους τρεις ευαγγελιστές, κατά τον χρόνο που ο Ιωάννης δεν είχε ακόμα βληθεί εις τη φυλακή, σε αντίθεση με τους συνοπτικούς που ορίζουν ότι ο Ιωάννης είχε φυλακισθεί, κατά την κλήση των πρώτων μαθητών, υπό του Ιησού;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος (9:1-8] διηγούμενος την θεραπεία του παραλυτικού υπό του Ιησού, αποσιωπά τα περί οικίας, τα περί πλήθους και τα περί ηρωϊκών προσπαθειών προς προσαγωγή του παραλυτικού από της στέγης;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο ο υπό του Ματθαίου αναφερόμενος Ματθαίος ο τελώνης και ο υπό του Μάρκου αναφερόμενος Λευΐς ο του Αλφαίου, καθώς και ο υπό του Λουκά αναφερόμενος Λευΐς. Γιατί οι πατέρες Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (Στρωμ. IV 9, 73) και Ωριγένης (κατά Κέλσου Ι, 62) σε αντίθεση με τους υπολοίπους ισχυρίζονται ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά πρόσωπα (ο Ματθαίος και ο Λευΐς);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος (9:14-17) στη διήγηση του περί νηστείας ερωτήματος, αναφέρει ως υποβάλλοντες αυτό εις τον Ιησού, τους μαθητές Ιωάννου, ο Μάρκος (2:18-22) αναφέρει τους μαθητές Ιωάννου και τους μαθητές των Φαρισαίων, ενώ ο Λουκάς (5:33-35) αναφέρει τους Φαρισαίους;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος (9:18-26) τη διήγηση της διπλής θεραπείας της θυγατρός του αρχισυναγώγου και της αιμορροούσης, δεν θέτει αυτή χρονικά, αμέσως μετά την επιστροφή εκ Περαίας εις το σημείο (9:1), όπως ο Μάρκος (5:21) και ο Λουκάς (8:40) κάνουν, παρά αναφέρει μεταγενεστέρως μετά την ίαση του παραλυτικού, την κλήση του Ματθαίου και την περί νηστείας συζήτηση, συνδέοντας αυτή δια του «Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος» με την εν λόγω θεραπεία;
Επίσης γιατί ο Ματθαίος αποσιωπά το όνομα του άρχοντος Ιαείρου;
Επί πλέον γιατί ο Ματθαίος εξ’ όλων των συνοπτικών αναφέρει τους εξ’ επαγγέλματος «αὐλητὰς», μολονότι αποσιωπά την υπό του Μάρκου αναφερομένη αναγγελία του θανάτου της θυγατρός του Ιαείρου, καθώς και το προνόμιο το παραχωρηθέν εις τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη;
Εν τέλει γιατί ο Ματθαίος (9:18-26) στο θαύμα της αναστάσεως της θυγατρός του αρχισυναγώγου Ιαείρου, παρουσιάζει ταύτην εξ’ αρχής νεκρά, ενώ αυτό δεν συμβαίνει με το Μάρκο (5:22-43) και το Λουκά (8:40-56);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί η τάξη των ονομάτων των τεσσάρων πρώτων μαθητών - αποστόλων στον κατάλογο του Ματθαίου (10:1-5) ομοιάζει με αυτή του Λουκά (6:12-16) (Πέτρος – Ανδρέας – Ιάκωβος - Ιωάννης), ενώ του Μάρκου (3:13-19) ομοιάζει με αυτή των Πράξεων (1:13) (Πέτρος – Ιάκωβος – Ιωάννης – Ανδρέας);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί οι εν τω Ματθαίω (10:5-16) προς τους δώδεκα διδόμενες εντολές είναι πολύ μακρότερες από αυτές του Μάρκου (6:6-13) και Λουκά (9:1-6), μέρος δε αυτών ομοιάζουν προς τις κατά Λουκάν (10:1-24) διδόμενες εντολές, εις τους εβδομήκοντα;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί η διδομένη από τον Ιησού εις τους μαθητές του εξουσία, ώστε να εγείρουν νεκρούς, αναφέρεται υπό μόνου του Ματθαίου (10:8] και όχι υπό του Μάρκου και Λουκά;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος (10:20) στην πρόρρηση του Κυρίου για τον διωγμό και την παράδωση των μαθητών προκειμένου να απολογηθούν αναφέρει το «Πνεύμα του πατρός υμών» ότι θα λαλεί αντ’ αυτών, ενώ ο Μάρκος (13:11) και ο Λουκάς (12:12) αναφέρουν το «Άγιο Πνεύμα»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ιωάννης στον Ματθαίο (11:3) και το Λουκά (7:19) έπεμψε δύο μαθητές για να τον ρωτήσουν: «Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν;» Γιατί ο Μάρκος παραλήπει την συγκεκριμένη αφήγηση;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί η έκφραση «ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις» αναφέρεται σε διαφορετικό σημείο μεν, αλλά υπό του Ματθαίου (11:25) και Λουκά (10:21) και όχι υπό του Μάρκου;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί τη λέξη «παλιγγενεσίᾳ» αναφέρει άπαξ και την έκφραση «συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος» αναφέρει πέντε φορές, μόνον ο Ματθαίος από όλους τους ευαγγελιστές; Δεν είναι τα πλέον σοβαρά θέματα για να τα αναφέρουν και οι άλλοι ευαγγελιστές;

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 3:32 pm

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος (14:12-13) παρουσιάζει ως αιτία της αναχωρήσεως του Ιησού και των μαθητών του
εις έρημον τόπον (για τον πολλαπλασιασμό των 5 άρτων) το άκουσμα της θανάτωσης του Ιωάννη από τον Ηρώδη, ενώ ο Μάρκος (6:30-31) κυρίως [αλλά και ο Λουκάς (9:9-10), όπως αφήνει να εννοηθεί] παρουσιάζει ως αιτία της αναχωρήσεως την ανάπαυση των μαθητών;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί μετά τη διατροφή των τετράκις χιλίων ο Ιησούς αναφέερεται ότι πήγε, από μεν τον Ματθαίο (15:39) εις τα όρια Μαγδαλά, από δε τον Μάρκο (8:10) εις τα μέρη Δαλμανουθά;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ιησούς εμφανίζεται στο Ματθαίο (16:6) να λέει «Ὁρᾶτε καὶ προσέχετε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων», στο Μάρκο (8:15) να λέει «Ὁρᾶτε, βλέπετε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ τῆς ζύμης Ἡρῴδου», ενώ στο Λουκά (12:1) να λέει «Προσέχετε ἑαυτοῖς ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων, ἥτις ἐστὶν ὑπόκρισις»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Η φιλόδοξος αίτηση υπεβλήθει εις τον Ιησού παρά της μητρός των υιών Ζεβεδαίου, όπως ο Ματθαίος (20:20-28) λέει, ή παρά αυτών των ιδίων των υιών Ζεβεδαίου (Ιακώβου και Ιωάννη), όπως ο Μάρκος (10:35-45) αναφέρει;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Τη συκιά που ξέρανε ο Κύριος εις Ιεροσόλυμα, την αντιλήφθησαν «παραχρήμα» οι μαθητές, όπως ο Ματθαίος (21:20) λέει ή την επομένη ημέρα το πρωΐ, όπως ο Μάρκος (11:20-21) αφήνει να εννοηθεί;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος (21:33-46) στην παραβολή των κακών γεωργών του αμπελώνος αναφέρει κατά το φύτευμα του αμπελώνα ότι «φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησεν πύργον», ο Μάρκος (12:1-12) αναφέρει ότι «περιέθηκε φραγμὸν καὶ ὤρυξεν ὑπολήνιον καὶ ᾠκοδόμησε πύργον», ενώ ο Λουκάς (20:9-19) παραλείπει και τον φραγμόν και το ληνόν του Ματθαίου ή το υπολήνιο του Μάρκου και τον πύργο;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Η ερώτηση που έκανε ο Ιησούς, περί καταγωγής του Μεσσίου απευθύνονταν εις τους Φαρισαίους όπως ο Ματθαίος (22:41-46) λέει ή προς όλους εν τω Ιερώ, όπως ο Μάρκος (12:35-37) αναφέρει ή προς τους γραμματείς (20:39-44), όπως ο Λουκάς αφήνει να εννοηθεί;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Πως οι ευαγγελιστές αναφέρουν ότι οι «ἀρχιερεῖς» ζητούσαν να συλλάβουν και σκοτώσουν τον Ιησού, όταν εμείς γνωρίζουμε ότι ο ιουδαϊκός κλήρος είχε έναν αρχιερέα, τον Καϊάφα τον οποίο ο Ρωμαίος επίτροπος Βαλέριος Γράτος τον έκανε αρχιερέα το 18 μ.Χ. και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 36 μ.Χ., οπότε τον απομάκρυνε ο λεγάτος της Συρίας Βιτέλλιος, σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Ιώσηπος στην Ιουδαϊκή Αρχαιολογία;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ο Ματθαίος (26:64) αναφέρει ότι ο Ιησούς απέφυγε να απαντήσει ξεκάθαρα στην ερώτηση «σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ;», λέγοντας «Σὺ εἶπας».
Το ίδιο πράττει και ο Λουκάς (22:70) σχετικά με τη ερώτηση «Σὺ οὖν εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ;» αναφέροντας παρόμοια απάντηση «Ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐγώ εἰμι».
Γιατί ο Μάρκος (14:61) αντιτίθεται με τους άλλους συνοπτικούς, αναφέροντας ότι ο Ιησούς έδωσε ξεκάθαρη θετική απάντηση («Ἐγώ εἰμι»), στο ερώτημα για το εάν είναι «ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ εὐλογητοῦ»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί σύμφωνα με την παρατήρηση του Alf. Plummer, ο Ματθαίος (26:65) αναφέρει ότι ο αρχιερέας «διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ» τα οποία ήταν τα εξωτερικά φορέματα και ο Μάρκος (14:63) αναφέρει σχετικά με τον αρχιερέα ότι «διαρρήξας τοὺς χιτῶνας αὐτοῦ», οι οποίοι αποτελούσαν τα εσωτερικά φορέματα;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί σύμφωνα με την παρατήρηση του Alf. Plummer, ο Ματθαίος (26:65) και ο Μάρκος (14:64) αναφέρουν ότι ο Ιησούς κατηγορήθηκε για βλασφημία, δια την οποία κατεδικάσθη μεν εις θάνατο υπό του συνεδρίου, αλλά η οποία δια τον Πιλάτο δεν θα αποτελούσε έγκλημα συνεπάγον θάνατο, ενώ ο Λουκάς (23:2) αναφέρει ότι κατηγορήθηκε για στάση, ως αποτρέποντα την καταβολή φόρου εις τον Καίσαρα και ως διεκδικούντα το βασιλικό αξίωμα;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος (27:11) και ο Μάρκος (15:2) παρουσιάζουν τον Πιλάτο να ερωτά τον Ιησού «Σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων;», ενώ οι εν λόγω ευαγγελιστές εις τα (26:65) και (14:64) αντίστοιχα χωρία, παρουσιάζουν τον Ιησού να κατηγορείται για βλασφημία;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Η απόφαση του Πιλάτου για τη σταύρωση πάρθηκε πριν φραγγελωθεί (μαστιγωθεί) ο Ιησούς, όπως ο Ματθαίος (27:1-26) και Μάρκος (15:1-15) λένε ή αφού μαστιγώθηκε, όπως ο Ιωάννης (19:1-16) αναφέρει; Ο Λουκάς (23:1-24) γιατί δεν αναφέρει καθαρά τη φραγγέλωση (μαστίγωση);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος δεν αναφέρει τίποτα περί του τρόπου κατά τον οποίον οι μυροφόρες εκόμισαν το χαρμόσυνον μήνυμα εις τους μαθητές, ούτε περί του πως υποδέχτηκαν οι απόστολοι τούτο;
Γιατί σε αντίθεση με τον Ματθαίο, ο Μάρκος (16:11) αναφέρει ότι «κἀκεῖνοι ἀκούσαντες ὅτι ζῇ καὶ ἐθεάθη ὑπ' αὐτῆς, ἠπίστησαν» καθώς και ο Λουκάς βεβαιώνει ότι εις τους μαθητές «ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ λῆρος τὰ ῥήματα» των γυναικών τούτων;
Τέλος γιατί ο Ιωάνννης λέγει ότι η Μαρία η Μαγδαλινή ήλθε και είπε εις αυτούς ότι είχε ίδει τον Κύριο, αλλά δεν λέγει τίποτα περί του πως οι μαθητές εδέχθησαν την είδηση ταύτη;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο ευαγγελιστής Ιωάννης (1:29) παρουσιάζει τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή λέγοντα περί του Ιησού «Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», όπερ σημαίνει, σύμφωνα με τον Ν. Δαμαλά (σχετικό υπόμνημα σελ. 114), ότι εξ’ αποκαλύψεως γνώριζε τον Σωτήρα και την αναφερόμενη ενταύθα θυσία αυτού υπέρ των αμαρτιών του κόσμου, ενώ ο ευαγγελιστής Ματθαίος (11:3) αναφέρει το δισταγμό του Προδρόμου («Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν;») περί του εάν ο Σωτήρ είναι ο ερχόμενος Μεσσίας;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο ευαγγελιστής Ιωάννης (1:31, 33) παρουσιάζει τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή λέγοντα περί του Ιησού «κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν», όπερ σημαίνει κατά τον Ν. Δαμαλά, ότι δεν εγνώριζε τον Μεσσία, ενώ αντίθετα σύμφωνα με τους Strauss και Baur, ο ευαγγελιστής Ματθαίος (3:14) παρουσιάζει τον Ιωάννη κωλύοντα τον Ιησού και λέγοντα «Ἐγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦ βαπτισθῆναι, καὶ σὺ ἔρχῃ πρός με; », το οποίο και υπονοεί μια πρότερη γνωριμία τους;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο ευαγγελιστής Ιωάννης (4:35) παρουσιάζοντας τον Ιησού να ρωτάει «οὐχ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἔτι τετράμηνός ἐστι καὶ ὁ θερισμὸς ἔρχεται;», υπονοώντας ότι τέσσερεις μήνες μετά τη σπορά έρχεται ο θερισμός, είναι έξω της πραγματικότητας εν Παλαιστίνη όπου η σπορά γίνεται αρχές Νοεμβρίου, ό δε πρωϊμώτατος θερισμός της κριθής αρχές Απριλίου (διάστημα τουλάχιστον έξι μηνών και παραπάνω);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο ευαγγελιστής Ιωάννης (17:7-8] προκειμένου για τους μαθητές του Ιησού, κατά το Μυστικό Δείπνο λέει: «7 νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ εἰσιν· 8 ὅτι τὰ ῥήματα ἃ ἔδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας», ενώ ο Ματθαίος (28:17) μετά την Ανάσταση του Ιησού παρουσιάζει ορισμένους μαθητές διστάζοντες να τον προσκυνήσουν (καὶ ἰδόντες αὐτὸν προσεκύνησαν αὐτῷ, οἱ δὲ ἐδίστασαν);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Πότε οι Μαθητές του Ιησού λάβανε το Πνεύμα το Άγιον, την ημέρα της Ανάστασης (Ιωάν. 20:19-23), όπως ο ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει ή την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξεις 2:1-4), όπως ο ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Συνδιάζεται η εξουσία που έδωσε ο Ιησούς στους Μαθητές του να συγχωρούν αμαρτίες (Ιωάν. 20:23), με την λήψη του Αγίου Πνεύματος, όπως ο Ιωάννης (20:22) αναφέρει;

Αν συνδιάζεται, τότε πότε λάβανε οι Μαθητές το Πνεύμα το Άγιον, οπότε και την εξουσία να συγχωρούν αμαρτίες, την ημέρα της Ανάστασης (Ιωάν. 20:19-23), όπως ο ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει ή την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξεις 2:1-4), όπως ο ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει;

Επίσης αν συνδιάζεται, τότε γιατί ο ευαγγελιστής Ματθαίος (16:19 και 18:18) αναφέρει την χορήγηση αυτής της εξουσίας να συγχωρούν αμαρτίες, σε προγενέστερο χρόνο πριν την εβδομάδα των Παθών, άνευ της λήψεως του Αγίου Πνεύματος;

Τελικά, άσχετα με τη λήψη του Αγίου Πνεύματος, πότε δόθηκε η εξουσία από τον Ιησού στους Μαθητές ώστε να συγχωρούν αμαρτίες, πριν την εβδομάδα των Παθών του Ιησού, όπως ο Ματθαίος (16:19 και 18:18) αναφέρει ή μετά την Ανάσταση του Ιησού, όπως ο Ιωάννης (20:23) αναφέρει;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Πότε ο Ιησούς αναλήφθηκε προς τον Πατέρα, την ημέρα της Αναστάσεως, όπως ο Ιωάννης (20:17), ο Μάρκος (16:19) και ο Λουκάς στο ευαγγέλιό του (24:51) αναφέρουν ή μετά από σαράντα ημέρες, όπως ο Λουκάς αντιφάσκοντας προς εαυτόν στις Πράξεις (1:1-11) αναφέρει;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί το κατά Ιωάννην ευαγγέλιο συνιστά την αγάπη προς τους «αδελφούς» (κεφ. 13-17) ενώ οι Συνοπτικοί ευαγγελιστές συνιστούν την αγάπη προς τους εχθρούς;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ο ευαγγελισμός της Σαμάρειας έγινε από τον Ιησού (Ιωάν. 4:39-42) στην αρχή της δημόσιας δράσης του ή από τους ελληνιστές χριστιανούς των Ιεροσολύμων, με πρωτοβουλία του Φιλίππου (Πράξεις 8:1-25) καθώς και τους αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη;
Γιατί στις Πράξεις (8:1-25) πραγματοποιείτε ευαγγελισμός της Σαμάρειας από τους αποστόλους, ενώ στο ευαγγέλιο του Ματθαίου (10:5) ο Ιησούς λέει σ’ αυτούς: «Εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε, καὶ εἰς πόλιν Σαμαριτῶν μὴ εἰσέλθητε»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Κατά πόσο στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο (κεφ. 4ο) πριν δύο χιλιετηρίδες, μια Σαμαρείτιδα γυναίκα μπορούσε να καταλαβαίνει και να ανταπεξέρχεται στις πολύ υψηλές θεολογικές ιδέες του διαλόγου με τον Ιησού;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Στο θαύμα του Ιησού με τον πολλαπλασιασμό των άρτων και τη διατροφή των πεντάκισχιλίων, το οποίο έγινε κοντά στο Πάσχα την «ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων» (Ιωάν. 6:4, Μαρκ. 6:39), «πέραν τῆς θαλάσσης τῆς Γαλιλαίας τῆς Τιβεριάδος», δηλαδή στην απέναντι περιοχή της Περαίας:

 Γιατί ο πορευόμενος πανταχόθεν προς τα Ιεροσόλυμα όχλος, για να εορτάσει την εορτή του Πάσχα, ξεστράτισε ώστε να έρθει προς το Βορρά;
 Γιατί ο όχλος βρέθηκε χωρίς προμήθειες φαγητού, ενώ πάντα όλοι οι προσκυνητές που πηγαίνανε κατά το Πάσχα στα Ιεροσόλυμα κουβαλούσαν μαζί τους τις αναγκαίες προμήθειες;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί οι Συνοπτικοί ευαγγελιστές (Μαρκ. 1:5, Ματθ. 3:5, Λουκ. 3:21) τονίζουν πως «πᾶσα ἡ Ἰουδαία», «οἱ Ἱεροσολυμῖται» «πάντες» και «ἅπας ὁ λαὸς» βαπτίζονταν από τον Ιωάννη, ενώ ο Δ΄ ευαγγελιστής αντιστρέφει τους όρους κάνοντας:

 αφ’ ενός μεν το «πάντες» να αναφέρεται σ’ αυτούς που αποδέχονται το βάπτισμα του Ιησού (Ιωαν. 3:36),
 αφ’ ετέρου δε η επιτυχία του έργου του Ιησού να είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από αυτήν του Ιωάννη «Ἰησοῦς πλείονας μαθητὰς ποιεῖ καὶ βαπτίζει ἢ Ἰωάννης» (Ιωαν. 4:1);

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 3:34 pm

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Στο Λουκά (1:44) η εγκυμονούσα Ελισάβετ και μετέπειτα μητέρα του Ιωάννη, λέει προς την εγκυμονούσα Παναγία ότι: «ἐσκίρτησεν τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου», όπερ σημαίνει ότι το αγέννητο βρέφος Ιωάννης ανεγνώρισε τον αγέννητο Ιησού. Στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο (3:17) και προκειμένου για τον Ιησού, αναφέρεται ότι ακούστηκε «φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα», την οποία εννοείτε ότι άκουσε και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο (κεφ.α΄) αναφέρονται τρείς μαρτυρίες - ομολογίες του Ιωάννη του Βαπτιστή περί του Ιησού, σχετικά με το ότι είναι ο αμνός και Υιός του Θεού και ο βαπτίζων «ἐν Πνεύματι ἁγίῳ». Πως εξηγείται η εν τω Ματθαίω ευρισκομένη μετέπειτα (11:2-3) αμφιβολία του Ιωάννη εν τω δεσμωτηρίω («Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν; »);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στο Ματθαίο (20:18-19) ο Ιησούς προλέγει και γνωστοποιεί τον θάνατό του και την ανάστασή του στους μαθητές, ενώ μετά την ανάσταση, στον Ιωάννη (20:4-9) αναφέρεται ότι «οὐδέπω γὰρ ᾔδεισαν τὴν γραφὴν ὅτι δεῖ αὐτὸν ἐκ νεκρῶν ἀναστῆναι»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στο Ματθαίο (27:12-14) ο Ιησούς κατά τη δίκη του ενώπιον του Πιλάτου «οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῷ» «οὐδὲ ἓν ῥῆμα», ενώ στον Ιωάννη (18:19-38) ο Ιησούς ήταν λαλίστατος;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στο Ματθαίο (28:2) άγγελος κατέβηκε και απεκύλησε τον λίθο εκ του μνημείου του Ιησού, ενώ στο Λουκά (24:2) ήταν ήδη «ἀποκεκυλισμένος»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί η Μαρία η Μαγδαλινή στον Ματθαίο (28:9) φαίνεται να βλέπει και να γνωρίζει τον Ιησού, στον Ιωάννη (20:14) να βλέπει και να μην γνωρίζει αυτόν και στο Λουκά (24:23) να μην είδε ποτέ αυτόν αλλά να ισχυρίζεται ότι αυτός ζει;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στο Ματθαίο (28:10) και Μάρκο (16:7) ο Ιησούς μετά την ανάστασή του λέει στους μαθητές να πάνε στη Γαλιλαία, ενώ στο Λουκά (24:49) τους λέει να καθίσουν στην Ιερουσαλήμ;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ήταν ανάγκη να προδοθεί από τον Ιούδα ο Ιησούς, δεν θα μπορούσε να είχε αναγνωριστεί και συλληφθεί χωρίς τον προδότη;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στο Ματθαίο (7:21) αναφέρεται ότι «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι, Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν», ενώ στις Πράξεις (2:21) αναφέρεται ότι «πᾶς ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου σωθήσεται»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στα εδάφια Ματθ. 7:21 , Λουκ. 10: 36-37 , Ρωμ. 2: 6 , 13 , Ιακ. 2:24 ο άνθρωπος δικαιώνεται από τα έργα και όχι από την πίστη, ενώ στα εδάφια Ιωάν. 3:16 , Ρωμ. 3: 20-26 , Εφεσ. 2: 8- 9 , Γαλ. 2:16 ο άνθρωπος δικαιώνεται από την πίστη, και όχι από τα έργα;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στο εδάφιο Ματθ. 12:30 ο Ιησούς λέει «ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι», ενώ στο εδάφιο Μαρκ. 9:40 λέει «ὃς γὰρ οὐκ ἔστι καθ' ἡμῶν, ὑπὲρ ἡμῶν ἐστιν»; Στη δεύτερη ρήση πρόκειται για τους θεολογικά αναποφάσιστους και αδιάφορους ή για άλλους;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στα εδάφια Ματθ. 24: 29-33 και Μαρκ. 13: 24-29 ο ερχομός της βασιλείας θα συνοδεύεται από σημεία και θαύματα, ενώ στο Λουκ. 17: 20-21 δεν θα πρέπει να συνοδεύεται από σημάδια και θαύματα και είναι ήδη εντός των ανθρώπων;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στο εδάφιο Ματθ. 26:8 προκειμένου για τη γυναίκα που μύρωσε τον Ιησού «οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠγανάκτησαν λέγοντες· Εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη;», στο Μάρκ. 14:4 «τινες ἀγανακτοῦντες πρὸς ἑαυτούς λέγοντες· Εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη τοῦ μύρου γέγονεν;» και στον Ιωάν. 12:4-5 «εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης» είπε «Διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς;»

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ο Ιούδας έκανε συμφωνία του με τους αρχιερείς, προδίδοντας τον Ιησού, πριν από το μυστικό δείπνο (Ματθ. 26: 14-25 , Mαρκ. 14: 10-11 , Λουκ. 22: 3-23) ή μετά από αυτό (Ιωάν. 13: 21-30);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στο εδάφιο Ματθ. 26:52 ο Ιησούς λέει «Ἀπόστρεψον σου τὴν μάχαιραν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς· πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρῃ ἀποθανοῦνται», ενώ στο εδάφιο Λουκ. 22:36-38 αναφέρεται το αντίθετο «36 εἶπεν οὖν αὐτοῖς· Ἀλλὰ νῦν ὁ ἔχων βαλάντιον ἀράτω, ὁμοίως καὶ πήραν, καὶ ὁ μὴ ἔχων πωλήσει τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ καὶ ἀγοράσει μάχαιραν. 37 λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἔτι τοῦτο τὸ γεγραμμένον δεῖ τελεσθῆναι ἐν ἐμοί, τὸ καὶ μετὰ ἀνόμων ἐλογίσθη· καὶ γὰρ τὰ περὶ ἐμοῦ τέλος ἔχει. 38 οἱ δὲ εἶπον· Κύριε, ἰδοὺ μάχαιραι ὧδε δύο. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἱκανόν ἐστι.»

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στο εδάφιο Μαρκ. 6:53 μετά το θαύμα του πολαπλασιασμού των άρτων και την τροφοδοσία του 5000, ο Ιησούς και οι μαθητές πήγαν στο Γεννησαρέτ, ενώ κατά το ίδιο θαύμα, στο εδάφιο Ιωάν.6: 17-25 πήγαν στην Καπερναούμ;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στο εδάφιο Μαρκ. 15:25 ήταν η τρίτη ώρα, όταν ο Ιησούς σταυρώθηκε, ενώ στον Ιωάν. 19: 14-15 ήταν μετά την έκτη ώρα, αφού ο Ιησούς ήταν ακόμα μπροστά στον Πιλάτο και δεν είχε ακόμη καταδικαστεί εκείνη τη στιγμή;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Πως θα ερμηνεύονταν το ακόλουθο χωρίο;

«11 Διὸ μνημονεύετε ὅτι ὑμεῖς ποτε τὰ ἔθνη ἐν σαρκί, οἱ λεγόμενοι ἀκροβυστία ὑπὸ τῆς λεγομένης περιτομῆς ἐν σαρκὶ χειροποιήτου, 12 ὅτι ἦτε ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ χωρὶς Χριστοῦ, ἀπηλλοτριωμένοι τῆς πολιτείας τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ξένοι τῶν διαθηκῶν τῆς ἐπαγγελίας, ἐλπίδα μὴ ἔχοντες καὶ ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ. 13 νυνὶ δὲ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὑμεῖς οἱ ποτὲ ὄντες μακρὰν ἐγγὺς ἐγενήθητε ἐν τῷ αἵματι τοῦ Χριστοῦ. 14 αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, 15 τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, 16 καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ· 17 καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς , 18 ὅτι δι' αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ Πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα. » (Εφεσ. 2:11-17)

 Ποίος είναι ο καιρός των εθνών «χωρὶς Χριστοῦ», ο προ της 1ης Παρουσίας Ιησού καιρός ή ο μετά την 2η Παρουσία του κεχρισμένου Ιησού (Χριστού);
 Ποιες είναι οι διαθήκες «τῆς ἐπαγγελίας»;
 Τι εννοεί με την φράση «τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας»; Ποια δόγματα που στεκόνταν εμπόδιο, κατήργησε ο Ιησούς, καθώς αναφέρει σχετικώς και η προς Κολοσσαείς επιστολή: «ἐξαλείψας τὸ καθ' ἡμῶν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῖν» (Κολ. 2:14)
 Πότε ενώθηκαν τα έθνη και ο Ισραήλ «εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον»;
 Πότε συμφιλιώθηκαν τα έθνη και ο Ισραήλ και μάλιστα ενώθηκαν «ἐν ἑνὶ σώματι», έτσι ώστε γίνει «μία ποίμνη, εἷς ποιμήν» (Ιωάν. 10:16), μήπως κατά την 1η Παρουσία του, όταν ξεκίνησε ο διωγμός των χριστιανών με τον λιθοβολισμό του πρωτομάρτυρα Στεφάνου;
 Γιατί αναφέρεται στην κατάργηση της έχθρας (εθνών και Ισραήλ) δύο φορές, «τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ …….. καταργήσας» και «διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν»;
 Πότε ερχόμενος ο Ιησούς ευαγγέλισε ειρήνη «τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς», κατά την 1η Παρουσία του ή κατά την 2η Παρουσία του κατά την οποία «συγκόψουσι τὰς μαχαίρας αὐτῶν εἰς ἄροτρα καὶ τὰς ζιβύνας αὐτῶν εἰς δρέπανα, καὶ οὐ λήψεται ἔθνος ἐπ᾿ ἔθνος μάχαιραν, καὶ οὐ μὴ μάθωσιν ἔτι πολεμεῖν» (Ησ. 2:4);
 Πότε προσήλθαν τα έθνη και ο Ισραήλ «ἐν ἑνὶ Πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Στην προς Ρωμαίους (16:25-27) επιστολή, όπως μαρτυρείται από τους περισσότερους κώδικες και σχολιάζεται από πλείστων Πατέρων (Χρυσ., Ζυγαβ. κλπ) αναφέρεται ότι:

«25 Τῷ δὲ δυναμένῳ ὑμᾶς στηρίξαι κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου καὶ τὸ κήρυγμα Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου, 26 φανερωθέντος δὲ νῦν διά τε γραφῶν προφητικῶν κατ' ἐπιταγὴν τοῦ αἰωνίου θεοῦ εἰς ὑπακοὴν πίστεως εἰς πάντα τὰ ἔθνη γνωρισθέντος, 27 μόνῳ σοφῷ θεῷ, διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας, ἀμήν.»

Πως μπορεί ο Παύλος περί το 63 μ.Χ. να λέει σχετικά με το «μυστήριο» που ήταν «χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένο», αλλά «φανερωθέντος δὲ νῦν διά τε γραφῶν προφητικῶν», ότι ήταν γνωστό «εἰς πάντα τὰ ἔθνη»;
Μήπως το μυστήριο του Θείου σχεδίου δεν αποκαλύφθηκε ακόμα και πρέπει να εννοήσουμε το χωρίο εσχατολογικά;
Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε το «Θεοτοκίον Ήχου δ'. Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, διάσού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.»;
Μήπως το μυστήριο του Θείου σχεδίου γνωρίσθηκε και δεν φανερώθηκε ακόμα;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί η έκφραση «βασιλεία τῶν οὐρανῶν» υπάρχει 24 φορές μόνον στον ευαγγελιστή Ματθαίο (3:2, 4:17, 5:3,10,19, 8:11, 10:7, 11:11,12, 13:11,24,31,33,44,45,47, 16:19, 18:1,4,23, 19:14, 20:1, 22:2, 25:1);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί η έκφραση «συντέλεια τοῦ αἰῶνος» υπάρχει 5 φορές μόνον στον ευαγγελιστή Ματθαίο (13:39,40,49 24:3, 28:20);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Στην Α΄ Κορινθίους επιστολή (12:3) γιατί και για ποιους ο Ιησούς αναφέρεται ως ανάθεμα;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Πως μπορεί ο Παύλος περί το 53 μ.Χ., λίγο μετά την σταύρωση του Ιησού, στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή (1:5-7), να επαινεί τους πρώην σκοτισμένους ειδωλολάτρες Κορινθίους για την εν Χριστώ γνώση και σοφία τους, καθώς και για την πληρότητα των χαρισμάτων τους, όταν αυτοί σε τόσο πρώιμο νηπιακό πνευματικό στάδιο, μόλις είχαν ακούσει για τον Ιησού και την διδασκαλία του, αλλά και δεν είχαν τη σημερινή δυνατότητα της ανάγνωσης της Καινής Διαθήκης;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Πως μπορεί ο Παύλος στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή, να ομιλεί σε πρώην σκοτισμένους ειδωλολάτρες Κορινθίους για τον Ιησού Χριστό, δηλαδή τον Ιησού τον «Μεσσία»; Μπορούσαν στον τότε ελληνιστικό κόσμο της Κορίνθου, να γίνουν κατανοητά αυτά τα Ιουδαϊκά, περί του αναμενόμενου «Μεσσία»;

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 3:35 pm

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Στην Α΄ Κορινθίους επιστολή (1:23) αναφέρεται: «ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν».
Προκειμένου για τους Ιουδαίους πότε θα ήταν μεγαλύτερο το σκάνδαλο: Όταν άκουσαν για τον Ιησού (στην 1η Παρουσία) ότι σταυρώθηκε, που στο κάτω κάτω ποτέ δεν τον πιστέψαν ως Υιό Θεού και Μεσσία τους ή όταν θα ακούσουν για τον αναμενόμενο «μη παθητό» Χριστό Μεσσία τους (στη 2η Παρουσία), ότι σταυρώνεται;
Προκειμένου για τους Έλληνες πότε θα ήταν μεγαλύτερη μωρία: Όταν άκουσαν για τον Ιησού (στην 1η Παρουσία) ότι σταυρώθηκε αδίκως ως ληστής ή όταν θα ακούσουν για τον αόρατο Ιησού Χριστό και Λόγο (στη 2η Παρουσία) ότι σταυρώνεται;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Πως στην Α΄ Κορινθίους επιστολή (4:6) θα ερμηνεύονταν το «μὴ ὑπὲρ ὃ γέγραπται» ; Σε ποιο γραπτό κείμενο αναφέρεται ο Παύλος και ποια απαγόρευση των ορίων θέτει η Γραφή;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στην Α΄ Κορινθίους επιστολή (15:12) εντός της χαρισματικής κοινότητας των Κορινθίων, υπάρχουν χριστιανοί που ενώ πιστεύουν στην ανάσταση του Χριστού, δεν πιστεύουν στην ανάσταση των νεκρών;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στη Β΄ Τιμ. 2:18 επιστολή του Παύλου (οἵτινες περὶ τὴν ἀλήθειαν ἠστόχησαν, λέγοντες τὴν ἀνάστασιν ἤδη γεγονέναι, καὶ ἀνατρέπουσι τήν τινων πίστιν), παρουσιάζεται η Ανάσταση των νεκρών ως ήδη γενομένη;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί οι λέξεις «χάρις», «χάριν», «χάριτι» και «χάριτος» είναι ξένες προς τα ευαγγέλια του Ματθαίου και του Μάρκου;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Πέτρος στην επιστολή του (Α΄ Πέτρ. 2:1-10) προς τους νεωφότιστους χριστιανούς του Πόντου, Γαλατίας, Καππαδοκίας, Ἀσίας καὶ Βιθυνίας, από τη μία τους αποκαλεί «ἀρτιγέννητα βρέφη» που έχουν ανάγκη και ποθούν «τὸ λογικὸν ἄδολον γάλα» προκειμένου «ἐν αὐτῷ αὐξηθοῦν εἰς σωτηρίαν» και από την άλλη τους ονομάζει «λίθους ζῶντες», «οἶκο πνευματικὸ», «γένος ἐκλεκτόν», «ἔθνος ἅγιον», «βασίλειον ἱεράτευμα», και «ἱεράτευμα ἅγιον» που προσφέρει «πνευματικὰς θυσίας»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Η Α΄ Πέτρου επιστολή (2:1-10) αναφέρει περί των χριστιανών του Πόντου, Γαλατίας, Καππαδοκίας, Ἀσίας καὶ Βιθυνίας ότι είναι «λίθοι ζῶντες», «προσερχόμενοι» στον «λίθον ζῶντα» Χριστό, για τον οποίον η Γραφή αναφέρει «ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον ἀκρογωνιαῖον, ἐκλεκτὸν, ἔντιμον, καὶ ὁ πιστεύων ἐπ' αὐτῷ οὐ μὴ καταισχυνθῇ». Εφ’ όσον ο Χριστός είναι ο θεμέλιος λίθος ο ζώντας και ακρογωνιαίος της Εκκλησίας, ο οποίος ως γωνιακός κατά τους Πατέρες (Κύριλλος, Δίδυμος κλπ) συγκρατεί και συνάπτει τους δύο πνευματικούς τοίχους (των εκ περιτομής και εξ εθνών), τότε για πότε αναφέρεται η Α΄ Πέτρου επιστολή, πότε ο λίθος Χριστός τίθεται εν Σιών και πότε ο εκ περιτομής πνευματικός τοίχος, θα ενωθεί με τον εξ εθνών πνευματικό τοίχο του οικοδομήματος της Εκκλησίας;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Η Α΄ Πέτρου επιστολή (2:6-8] αναφέρει:
«6 διότι περιέχει ἐν τῇ γραφῇ· ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον ἀκρογωνιαῖον, ἐκλεκτὸν, ἔντιμον, καὶ ὁ πιστεύων ἐπ' αὐτῷ οὐ μὴ καταισχυνθῇ, 7 ὑμῖν οὖν ἡ τιμὴ τοῖς πιστεύουσιν, ἀπιστοῦσιν δὲ λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας καὶ λίθος προσκόμματος καὶ πέτρα σκανδάλου· 8 οἳ προσκόπτουσι τῷ λόγῳ ἀπειθοῦντες, εἰς ὃ καὶ ἐτέθησαν.»
Το νόημα του προφητικού στίχου 8 σύμφωνα με τον θεολόγο Β. Στογιάννο, είναι πως η παρουσία του Θεού στον κόσμο, δεν αποτελεί μόνο πηγή σωτηρίας, αλλά και αφορμή πτώσεως και καταστροφής για τον άνθρωπο που αντιδρά αρνητικά. Ότι γινόνταν με το λίθο – Γιαχβέ, εξακολουθεί να συμβαίνει και με το λίθο – Χριστό επιβεβαιώνοντας αυτό που λέει η Γραφή:
«ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου ὅλην τὴν ἡμέραν πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα, οἳ οὐκ ἐπορεύθησαν ὁδῷ ἀληθινῇ, ἀλλ᾿ ὀπίσω τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν.» (Ης. 65:2, Ρωμ. 10:21).
Δεν πρόκειται λοιπόν για τους «απίστους», δηλαδή τους τότε (κατά την 1η Παρουσία) Ιουδαίους, αλλά για ανθρώπους που κλήθηκαν επισήμως να λάβουν θέση υπέρ ή κατά του Σωτήρα και με πλήρη επίγνωση της καταστάσεως απειθούν στην Αλήθεια (όπως αυτοί στη Β΄ Θεσ. 2:10) και τελείως εκουσίως αρνούνται την πίστη. Εφ’ όσον λοιπόν οι «απιστούντες» δεν μπορούν να ταυτιστούν με τους Ιουδαίους, άραγε σε ποιους αναφέρεται η Α΄ Πέτρου επιστολή;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Με ποια έννοια η Α΄ Πέτρου επιστολή (2:1-10) ονομάζει τους χριστιανούς ως «ἱεράτευμα ἅγιον» και «βασίλειον ἱεράτευμα»; Όχι βέβαια με την έννοια της ασκήσεως των ειδικών ιερατικών καθηκόντων, τα οποία αποτελούν δικαίωμα και καθήκον όσων έχουν λάβει με το μυστήριο της ιερωσύνης το ειδικό χάρισμα του ποιμένος. Μήπως λοιπόν οι χριστιανοί της Α΄ Πέτρου επιστολής είναι ίδιοι με αυτούς που η Αποκάλυψη αναφέρεται:
 «καὶ ἐποίησεν ἡμᾶς βασιλείαν, ἱερεῖς τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ αὐτοῦ, αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.» (Αποκ. 1:6)
 «ἐποίησας αὐτοὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς, καὶ βασιλεύσουσιν ἐπὶ τῆς γῆς.» (Αποκ. 5:10)
 «καὶ ἔζησαν καὶ ἐβασίλευσαν μετὰ τοῦ Χριστοῦ χίλια ἔτη· 5 καὶ οἱ λοιποὶ τῶν νεκρῶν οὐκ ἔζησαν ἕως τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη. αὕτη ἡ ἀνάστασις ἡ πρώτη. 6 μακάριος καὶ ἅγιος ὁ ἔχων μέρος ἐν τῇ ἀναστάσει τῇ πρώτῃ· ἐπὶ τούτων ὁ δεύτερος θάνατος οὐκ ἔχει ἐξουσίαν, ἀλλ' ἔσονται ἱερεῖς Θεοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ, καὶ βασιλεύσουσι μετ' αὐτοῦ χίλια ἔτη.» (Αποκ. 20:4-6).

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ο προφήτης Ωσηέ (2:23-25) αναφερόμενος στην τελική επιστροφή του Ισραήλ , λέει: «23 καὶ ἔσται ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, λέγει Κύριος, ἐπακούσομαι τῷ οὐρανῷ, καὶ αὐτὸς ἐπακούσεται τῇ γῇ, 24 καὶ ἡ γῆ ἐπακούσεται τὸν σῖτον καὶ τὸν οἶνον καὶ τὸ ἔλαιον, καὶ αὐτὰ ἐπακούσεται τῷ ᾿Ιεζραέλ. 25 καὶ σπερῶ αὐτὴν ἐμαυτῷ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐλεήσω τὴν Οὐκ-ἠλεημένην καὶ ἐρῶ τῷ Οὐ-λαῷ-μου· λαός μου εἰ σύ, καὶ αὐτὸς ἐρεῖ· Κύριος ὁ Θεός μου εἶ σύ.»
Ο Απόστολος Παύλος όμως, μιλώντας για την επιστροφή των εθνών, χρησιμοποιεί το κείμενο διαφορετικά και μάλλον αντίθετα με το αρχικό του νόημα, λέγοντας: «25 ὡς καὶ ἐν τῷ Ὡσηὲ λέγει· καλέσω τὸν οὐ λαόν μου λαόν μου, καὶ τὴν οὐκ ἠγαπημένην ἠγαπημένην· 26 καὶ ἔσται ἐν τῷ τόπῳ οὗ ἐρρέθη αὐτοῖς, οὐ λαός μου ὑμεῖς, ἐκεῖ κληθήσονται υἱοὶ Θεοῦ ζῶντος.» (Ρωμ. 9:25-26).
Το ίδιο κάνει και ο Απόστολος Πέτρος λέγοντας: «οἵ ποτε οὐ λαὸς, νῦν δὲ λαὸς Θεοῦ, οἱ οὐκ ἠλεημένοι, νῦν δὲ ἐλεηθέντες.» (Α΄ Πέτρ. 2:10).
Ο Ωσηέ όμως αναφέρεται στον αρχαίο αποστάτη Ισραήλ που γνώριζε τον Γιαχβέ και προφήτευε την επιστροφή του. Οι δύο ανωτέρω Απόστολοι (Πέτρος και Παύλος) σε ποιόν αποστάτη λαό αναφέρονται;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Στην προς Κολοσσαείς επιστολή (1:21-22) του Αποστόλου Παύλου αναφέρονται τα εξής:

«21 καὶ ὑμᾶς ποτε ὄντας ἀπηλλοτριωμένους καὶ ἐχθροὺς τῇ διανοίᾳ ἐν τοῖς ἔργοις τοῖς πονηροῖς, νυνὶ δὲ ἀποκατήλλαξεν 22 ἐν τῷ σώματι τῆς σαρκὸς αὐτοῦ διὰ τοῦ θανάτου, παραστῆσαι ὑμᾶς ἁγίους καὶ ἀμώμους καὶ ἀνεγκλήτους κατενώπιον αὐτοῦ»;

Πως θα ερμηνεύονταν η παράδοξη έκφραση «σώματι τῆς σαρκὸς αὐτοῦ», προκειμένου για τον Ιησού;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, εμφανίζεται μαζί με τον Μωυσή και τον Ηλία;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στην προς Εβραίους επιστολή (11:25) αναφέρονται τα εξής: «24 Πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, 25 μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, 26 μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ, ἀπέβλεπεν γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν».
Πως θα ερμηνεύονταν ο συσχετισμός της πίστης του Μωυσέως με τον Χριστό;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στην προς Εβραίους επιστολή (11:27) αναφέρεται σχετικά με τον Μωυσή ότι «Πίστει κατέλιπεν Αἴγυπτον, μὴ φοβηθεὶς τὸν θυμὸν τοῦ βασιλέως, τὸν γὰρ ἀόρατον ὡς ὁρῶν ἐκαρτέρησε», ενώ στην Έξοδο (2:14-15) παρουσιάζεται ο Μωυσής να αναχωρεί από την Αίγυπτο φοβούμενος τον Φαραώ που ζητούσε να τον σκοτώσει; Ποιος ήταν ο «αόρατος», που ως βλεπόμενο καρτερούσε ο Μωυσής;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί οι Πράξεις των Αποστόλων αναφέρουν πέντε επισκέψεις του Παύλου στην Ιερουσαλήμ (Πράξεις 9, 11, 15, 18:22, 21), ενώ οι επιστολές του Παύλου αναφέρουν τρείς (Γαλάτ. 1:18, 2:1, Ρωμ. 15:25);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί το ευαγγέλιο του Ματθαίου (23:10) κηρύττει ένα διδάσκαλο τον Ιησού Χριστό,

«ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γάρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός»

και ο Παύλος στην προς Εφεσίους επιστολή (4:11) χρίζει διδασκάλους;

«καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους»

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο απόστολος Παύλος στις Πράξεις (17:22-24) αναφέρει για τον Θεό ότι δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς,

«22 Σταθεὶς δὲ ὁ Παῦλος ἐν μέσῳ τοῦ Ἀρείου Πάγου ἔφη· Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κατὰ πάντα ὡς δεισιδαιμονεστέρους ὑμᾶς θεωρῶ· 23 διερχόμενος γὰρ καὶ ἀναθεωρῶν τὰ σεβάσματα ὑμῶν εὗρον καὶ βωμὸν ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο, Ἀγνώστῳ θεῷ. ὃν οὖν ἀγνοοῦντες εὐσεβεῖτε, τοῦτον ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν. 24 ὁ Θεὸς ὁ ποιήσας τὸν κόσμον καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῷ, οὗτος οὐρανοῦ καὶ γῆς Κύριος ὑπάρχων οὐκ ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ»

συμφωνώντας με τον πρωτομάρτυρα Στέφανο,

«48 ἀλλ' οὐχ ὁ ὕψιστος ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ, καθὼς ὁ προφήτης λέγει· 49 ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι, λέγει Κύριος, ἢ τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου; 50 οὐχὶ ἡ χείρ μου ἐποίησε ταῦτα πάντα;» (Πράξ. 7:48-50)

και ο Ιησούς λέει το αντίθετο στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο (23:21);

«ὁ ὀμόσας ἐν τῷ ναῷ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τῷ κατοικήσαντι αὐτόν·»

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί κατά τις Πράξεις ο Παύλος ανέβηκε πέντε φορές εις Ιεροσόλυμα (Πράξ. 9, 11, 15, 18:22, 21), ενώ κατά τις επιστολές μόνον τρεις (Γαλάτες 1:18, 2: 1, Ρωμαίους: 15:25);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο ευαγγελιστής Ματθαίος (9:9) αναφέρει την κλήση του τελώνου Ματθαίου, ενώ ο Μάρκος (2:14) και ο Λουκάς (5:27) αναφέρουν την κλήση του τελώνου Λευΐ;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Η κόρη του άρχισυναγώγου Ιαείρου ήταν νεκρή (Ματθ. 9:18) ή ήταν στα τελευταία της (Μαρκ. 5:22-23);

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 3:36 pm

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ιησούς λέει «δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε», προτρέποντας έτσι τους αποστόλους να μην δέχονται αμοιβή για το ευαγγέλιο που κηρύττουν,

«7 πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι Ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 8 ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπροὺς καθαρίζετε, νεκροὺς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε. 9 Μὴ κτήσησθε χρυσὸν μηδὲ ἄργυρον μηδὲ χαλκὸν εἰς τὰς ζώνας ὑμῶν, 10 μὴ πήραν εἰς ὁδὸν μηδὲ δύο χιτῶνας μηδὲ ὑποδήματα μηδὲ ῥάβδον· ἄξιος γὰρ ἐστιν ὁ ἐργάτης τῆς τροφῆς αὐτοῦ. » (Ματθ. 10:7-10)

ενώ ο απόστολος Παύλος επιτρέπει αυτό;

«17 Οἱ καλῶς προεστῶτες πρεσβύτεροι διπλῆς τιμῆς ἀξιούσθωσαν, μάλιστα οἱ κοπιῶντες ἐν λόγῳ καὶ διδασκαλίᾳ· 18 λέγει γὰρ ἡ γραφή· βοῦν ἀλοῶντα οὐ φιμώσεις. καί· ἄξιος ὁ ἐργάτης τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ» (Α΄ Τιμ. 5:17-18)

«12 εἰ ἄλλοι τῆς ἐξουσίας ὑμῶν μετέχουσιν, οὐ μᾶλλον ἡμεῖς; ἀλλ' οὐκ ἐχρησάμεθα τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ, ἀλλὰ πάντα στέγομεν, ἵνα μὴ ἐγκοπήν τινα δῶμεν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ. 13 οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ τὰ ἱερὰ ἐργαζόμενοι ἐκ τοῦ ἱεροῦ ἐσθίουσιν, οἱ τῷ θυσιαστηρίῳ προσεδρεύοντες τῷ θυσιαστηρίῳ συμμερίζονται; 14 οὕτω καὶ ὁ Κύριος διέταξε τοῖς τὸ εὐαγγέλιον καταγγέλλουσιν ἐκ τοῦ εὐαγγελίου ζῆν» (Α΄ Κορινθ. 9:12-14)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Παύλος φάσκει ότι «ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ» (Ρωμ. 3:20) και αντιφάσκει ότι «οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ τῷ Θεῷ, ἀλλ' οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται» (Ρωμ. 2:13);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στις Πράξεις (7:22) ο πρωτομάρτυρας Στέφανος παρουσιάζει τον Μωυσή «δυνατὸ ἐν λόγοις»,

«καὶ ἐπαιδεύθη Μωϋσῆς πάσῃ σοφίᾳ Αἰγυπτίων, ἦν δὲ δυνατὸς ἐν λόγοις καὶ ἐν ἔργοις»

ενώ η Έξοδος (4:10) τον παρουσιάζει «ἰσχνόφωνο καὶ βραδύγλωσσο»;

«10 εἶπε δὲ Μωυσῆς πρὸς Κύριον· δέομαι, Κύριε, οὐχ ἱκανός εἰμι πρὸ τῆς χθές, οὐδὲ πρὸ τῆς τρίτης ἡμέρας, οὐδὲ ἀφ᾿ οὗ ἤρξω λαλεῖν τῷ θεράποντί σου· ἰσχνόφωνος καὶ βραδύγλωσσος ἐγώ εἰμι. »

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στην προς Ρωμαίους επιστολή (2:1-4) ο Παύλος απαγορεύει την κρίση σε ανθρώπους,

(«1 Διὸ ἀναπολόγητος εἶ, ὦ ἄνθρωπε, πᾶς ὁ κρίνων· ἐν ᾧ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον, σεαυτὸν κατακρίνεις· τὰ γὰρ αὐτὰ πράσσεις ὁ κρίνων. 2 οἴδαμεν δὲ ὅτι τὸ κρίμα τοῦ Θεοῦ ἐστι κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας. 3 λογίζῃ δὲ τοῦτο, ὦ ἄνθρωπε, ὁ κρίνων τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας καὶ ποιῶν αὐτά, ὅτι σὺ ἐκφεύξῃ τὸ κρίμα τοῦ Θεοῦ; 4 ἢ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς, ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιάν σε ἄγει;»)

ενώ στην Α΄ προς Κορινθ. Επιστολή του Παύλου (5:12 - 6:1-3) επιβάλλει αυτή;

(«5:12 τί γάρ μοι τοὺς ἔξω κρίνειν; οὐχὶ τοὺς ἔσω ὑμεῖς κρίνετε; 13 τοὺς δὲ ἔξω ὁ Θεὸς κρινεῖ. καὶ ἐξαρεῖτε τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν. 6:1 Τολμᾷ τις ὑμῶν, πρᾶγμα ἔχων πρὸς τὸν ἕτερον, κρίνεσθαι ἐπὶ τῶν ἀδίκων καὶ οὐχὶ ἐπὶ τῶν ἁγίων; 2 οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ ἅγιοι τὸν κόσμον κρινοῦσι; καὶ εἰ ἐν ὑμῖν κρίνεται ὁ κόσμος, ἀνάξιοί ἐστε κριτηρίων ἐλαχίστων; 3 οὐκ οἴδατε ὅτι ἀγγέλους κρινοῦμεν; μήτι γε βιωτικά;»)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στις Πράξεις των Αποστόλων (9:22-25) αναφέρεται ότι ο Παύλος διασώθηκε από τους Ιουδαίους που ήθελαν να τον σκοτώσουν,

«22 Σαῦλος δὲ μᾶλλον ἐνεδυναμοῦτο καὶ συνέχυνε τοὺς Ἰουδαίους τοὺς κατοικοῦντας ἐν Δαμασκῷ, συμβιβάζων ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός. 23 ὡς δὲ ἐπληροῦντο ἡμέραι ἱκαναί, συνεβουλεύσαντο οἱ Ἰουδαῖοι ἀνελεῖν αὐτόν· 24 ἐγνώσθη δὲ τῷ Σαύλῳ ἡ ἐπιβουλὴ αὐτῶν, παρετήρουν τε τὰς πύλας ἡμέρας τε καὶ νυκτὸς ὅπως αὐτὸν ἀνέλωσι· 25 λαβόντες δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ νυκτὸς καθῆκαν διὰ τοῦ τείχους χαλάσαντες ἐν σπυρίδι»

ενώ στην Β΄ προς Κορινθίους επιστολή (11:32-33) αναφέρεται ότι ο Παύλος διασώθηκε από τον εθνάρχη Αρέτα που ήθελε να τον πιάσει;

«32 ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, 33 καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ»

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Η επιστολή του Ιούδα (1:4) αναφέρει:

«παρεισέδυσαν γάρ τινες ἄνθρωποι, οἱ πάλαι προγεγραμμένοι εἰς τοῦτο τὸ κρῖμα, ἀσεβεῖς, τὴν τοῦ
Θεοῦ ἡμῶν χάριν μετατιθέντες εἰς ἀσέλγειανκαὶ τὸν μόνον δεσπότην καὶ Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ἀρνούμενοι»

Γιατί είναι «πάλαι προγεγραμμένοι», δηλαδή εξ’ αρχαίων χρόνων προφητευμένοι στις Γραφές, οι παρεισδύσαντες ασεβείς εις την εκκλησία;

Γιατί στο στίχο 1:12 χαρακτηρίζονται ως «δένδρα φθινοπωρινά, ἄκαρπα, δίς ἀποθανόντα»; Πότε απέθαναν δύο φορές;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Στις Πράξεις (15:1-11) όταν κάποιοι κατέβηκαν από την Ιουδαίαν εις την Αντιόχειαν και εδίδασκαν τους εθνικούς Χριστιανούς, ότι “εάν δεν περιτέμνεσθε, σύμφωνα με το έθιμον, το οποίον και ο Μωϋσής ενομοθέτησε, δεν είναι δυνατόν να σωθήτε” (15:1),

και ενώ στην αποστολική σύνοδο των Ιεροσολύμων εσηκώθηκαν μερικοί, οι οποίοι προήρχοντο από την τάξιν των Φαρισαίων αλλά είχαν πιστεύσει στον Χριστόν, και έλεγαν ότι πρέπει να περιτέμνουν τους εθνικούς, που δέχονται την νέαν πίστιν, και να τους παραγγέλουν να τηρούν όλας τας διατάξεις του μωσαϊκού νόμου (15:5),

εμφανίζεται ο Απόστολος Πέτρος, να ομιλεί υπερασπίζοντας τους εθνικούς και να λέει:

«Ἄνδρες ἀδελφοί, ὑμεῖς ἐπίστασθε ὅτι ἀφ' ἡμερῶν ἀρχαίων ὁ Θεὸς ἐν ὑμῖν ἐξελέξατο διὰ τοῦ στόματός μου ἀκοῦσαι τὰ ἔθνη τὸν λόγον τοῦ εὐαγγελίου καὶ πιστεῦσαι. 8 καὶ ὁ καρδιογνώστης Θεὸς ἐμαρτύρησεν αὐτοῖς δοὺς αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον καθὼς καὶ ἡμῖν, 9 καὶ οὐδὲν διέκρινε μεταξὺ ἡμῶν τε καὶ αὐτῶν τῇ πίστει καθαρίσας τὰς καρδίας αὐτῶν. 10 νῦν οὖν τί πειράζετε τὸν Θεόν, ἐπιθεῖναι ζυγὸν ἐπὶ τὸν τράχηλον τῶν μαθητῶν, ὃν οὔτε οἱ πατέρες ἡμῶν οὔτε ἡμεῖς ἰσχύσαμεν βαστάσαι;» (15:7-11)

Στην προς Γαλάτας (2:11-14) όμως επιστολή, όπως ο Παύλος αναφέρει (2:14), ο Πέτρος παρουσιάζεται εντελώς αντίθετα, σε σημείο που ο Παύλος να φτάσει σε σημείο, ώστε να τον παρατηρήσει λέγοντας «σὺ Ἰουδαῖος ὑπάρχων ἐθνικῶς ζῇς καὶ οὐκ ἰουδαϊκῶς, τί τὰ ἔθνη ἀναγκάζεις ἰουδαΐζειν;»

Γιατί λοιπόν στις Πράξεις ο Πέτρος υπερασπίζεται τους εθνικούς, ώστε να μην Ιουδαΐσουν, ενώ στην προς Γαλάτας επιστολή του Παύλου «τὰ ἔθνη ἀναγκάζει ἰουδαΐζειν»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Στις Πράξεις (26:10) αναφέρεται:

«ὃ καὶ ἐποίησα ἐν Ἱεροσολύμοις, καὶ πολλοὺς τῶν ἁγίων ἐγὼ ἐν φυλακαῖς κατέκλεισα τὴν παρὰ τῶν ἀρχιερέων ἐξουσίαν λαβών, ἀναιρουμένων τε αὐτῶν κατήνεγκα ψῆφον».

Γιατί εδώ ο Παύλος λαμβάνει την εξουσία να διώκει χριστιανούς «παρὰ τῶν ἀρχιερέων», ενώ στο Πραξ. 9:1 εδάφιο, την ίδια εξουσία λαμβάνει παρά «τῷ ἀρχιερεῖ»;

Ήταν σε θέση ο αρχιερέας ή οι αρχιερείς να είχαν εξουσία επί ζωής ή θανάτου επί των χριστιανών (ἀναιρουμένων τε αὐτῶν), όταν είναι γνωστό ότι αυτή την εξουσία την είχαν οι κατακτητές Ρωμαίοι;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Στις Πράξεις (4:5-7) αναφέρεται:

«5 Ἐγένετο δὲ ἐπὶ τὴν αὔριον συναχθῆναι αὐτῶν τοὺς ἄρχοντας καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ γραμματεῖς εἰς Ἱερουσαλήμ, 6 καὶ Ἅνναν τὸν ἀρχιερέα καὶ Καϊάφαν καὶ Ἰωάννην καὶ Ἀλέξανδρον καὶ ὅσοι ἦσαν ἐκ γένους ἀρχιερατικοῦ, 7 καὶ στήσαντες αὐτοὺς ἐν τῷ μέσῳ ἐπυνθάνοντο».

Γιατί εδώ αναφέρεται ο Άννας ως αρχιερέας, όταν είναι γνωστό ιστορικά (Ιώσηπος, Ιουδ. Αρχ. 18, 2,1) ότι ονομάστηκε αρχιερέας το 6 ή 7 μ.Χ. υπό του Κυρηνίου και διετέλεσε εν ενεργεία αρχιερεύς έως του 15 μ.Χ., όταν καθαιρέθηκε υπό του Βαλερίου Gratus;

Γιατί ο ευαγγελιστής Λουκάς αποδίδει τον τίτλο του αρχιερέα, όχι μόνον εδώ, αλλά και αλλαχού (Λουκ. 3:2) εις τον Άνναν και όχι στον Καϊάφα, μολονότι ο τελευταίος ούτος ήταν ο εν ενεργεία αρχιερεύς, εγκαθιδρυθείς μεν υπό του Βαλερίου Gratus εν έτει 18 μ.Χ., καθαιρεθείς δε εν έτει 36 μ.Χ. υπό του Vitellius;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί το σύνολο σχεδόν των αρχαίων και νέων ερμηνευτών θεωρεί ως ερμηνεία της λέξης «νόμος» την Παλαιά Διαθήκη μόνον, όταν γνωρίζουμε ότι:

• Ο Ιησούς στην 1η Παρουσία του, ήρθε όχι «καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι» (Ματθ. 5:17) τον νόμο, δηλαδή για να τον εκπληρώσει, αλλά και συμπληρώσει;

• Το «τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι» (Ρωμ. 10:4);

Αφού ο Ιησούς ήρθε στην 1η Παρουσία του για να συμπληρώσει τον νόμο και το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός, δηλαδή ο βασιλεύσας κεχρισμένος Μεσσίας, τότε γιατί αποδίδεται λανθασμένα η ερμηνεία της λέξης «νόμος»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στα ακόλουθα εδάφια ο Ιησούς δεν παρουσιάζεται ως ειρηνοποιός

«34 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν. 35 ἦλθον γὰρ διχάσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς· 36 καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ» (Ματθ. 10:34-36)

«51 δοκεῖτε ὅτι εἰρήνην παρεγενόμην δοῦναι ἐν τῇ γῇ; οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ' ἢ διαμερισμόν. 52 ἔσονται γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν πέντε ἐν οἴκῳ ἑνὶ διαμεμερισμένοι, τρεῖς ἐπὶ δυσὶ καὶ δύο ἐπὶ τρισί» (Λουκ. 12:51-52)

ενώ στα ακόλουθα εδάφια ο Ιησούς παρουσιάζεται ως ειρηνοποιός;

«50 καλὸν τὸ ἅλας· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας ἄναλον γένηται, ἐν τίνι αὐτὸ ἀρτύσετε; ἔχετε ἐν ἑαυτοῖς ἅλας καὶ εἰρηνεύετε ἐν ἀλλήλοις» (Μαρκ. 9:50)

«27 Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν. μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδὲ δειλιάτω» (Ιωαν. 14:27)

«33 ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε» (Ιωαν. 16:33)

«36 τὸν λόγον ὃν ἀπέστειλε τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ εὐαγγελιζόμενος εἰρήνην διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ· οὗτός ἐστι πάντων Κύριος» (Πραξ. 10:36)

ΕΡΩΤΗΜΑ:

«23 εἰ παθητὸς ὁ Χριστός, εἰ πρῶτος ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν φῶς μέλλει καταγγέλλειν τῷ λαῷ καὶ τοῖς ἔθνεσι» (Πραξ. 26:23)

«20 Νυνὶ δὲ Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο» (Α΄ Κορινθ. 15:20)

Γιατί σύμφωνα με τα ανωτέρω δύο χωρία ο Χριστός είναι απαρχή - πρώτος των κεκοιμημένων ενώ με τα ακόλουθα επτά χωρία δεν συμβαίνει αυτό;

«43 καὶ ταῦτα εἰπὼν φωνῇ μεγάλῃ ἐκραύγασε· Λάζαρε, δεῦρο ἔξω. 44 καὶ ἐξῆλθεν ὁ τεθνηκὼς δεδεμένος τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας κειρίαις καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ σουδαρίῳ περιεδέδετο» (Ιωαν. 11:43-44)

«11 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑξῆς ἐπορεύετο εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν· καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ καὶ ὄχλος πολύς. 12 ὡς δὲ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὕτη ἦν χήρα, καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ. 13 καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ' αὐτῇ καὶ εἶπεν αὐτῇ· Μὴ κλαῖε· 14 καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπε· Νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι. 15 καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ» (Λουκ. 7:11-15)

«50 ὁ δὲ Ἰησοῦς πάλιν κράξας φωνῇ μεγάλῃ ἀφῆκε τὸ πνεῦμα. 51 Καὶ ἰδοὺ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω, καὶ ἡ γῆ ἐσείσθη καὶ αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν, 52 καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη, 53 καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς» (Ματθ. 27:50-53)

«23 Καὶ ἐλθὼν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἄρχοντος καὶ ἰδὼν τοὺς αὐλητὰς καὶ τὸν ὄχλον θορυβούμενον λέγει αὐτοῖς· 24 Ἀναχωρεῖτε· οὐ γὰρ ἀπέθανε τὸ κοράσιον ἀλλὰ καθεύδει· καὶ κατεγέλων αὐτοῦ. 25 ὅτε δὲ ἐξεβλήθη ὁ ὄχλος, εἰσελθὼν ἐκράτησε τῆς χειρὸς αὐτῆς, καὶ ἠγέρθη τὸ κοράσιον» (Ματθ. 9:23-25)

«21 καὶ ἐγένετο αὐτῶν θαπτόντων τὸν ἄνδρα, καὶ ἰδοὺ εἶδον τὸν μονόζωνον καὶ ἔρριψαν τὸν ἄνδρα ἐν τῷ τάφῳ ῾Ελισαιέ, καὶ ἐπορεύθη καὶ ἥψατο τῶν ὀστέων ῾Ελισαιὲ καὶ ἔζησε καὶ ἀνέστη ἐπὶ τοὺς πόδας αὐτοῦ» (Δ΄ Βασιλ. 13:21)

«32 καὶ εἰσῆλθεν ῾Ελισαιὲ εἰς τὸν οἶκον καὶ ἰδοὺ τὸ παιδάριον τεθνηκὸς κεκοιμισμένον ἐπὶ τὴν κλίνην αὐτοῦ. 33 καὶ εἰσῆλθεν ῾Ελισαιὲ εἰς τὸν οἶκον καὶ ἀπέκλεισε τὴν θύραν κατὰ τῶν δύο ἑαυτῶν καὶ προσηύξατο πρὸς Κύριον· 34 καὶ ἀνέβη καὶ ἐκοιμήθη ἐπὶ τὸ παιδάριον καὶ ἔθηκε τὸ στόμα αὐτοῦ ἐπὶ τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ τὰς χεῖρας αὐτοῦ ἐπὶ τὰς χεῖρας αὐτοῦ καὶ διέκαμψεν ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ διεθερμάνθη ἡ σάρξ τοῦ παιδαρίου. 35 καὶ ἐπέστρεψε καὶ ἐπορεύθη ἐν τῇ οἰκίᾳ ἔνθεν καὶ ἔνθεν καὶ ἀνέβη καὶ συνέκαμψεν ἐπὶ τὸ παιδάριον ἕως ἑπτάκις, καὶ ἤνοιξε τὸ παιδάριον τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ» (Δ΄ Βασιλ. 4:32-35)

«17 καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα καὶ ἠρρώστησεν ὁ υἱὸς τῆς γυναικὸς τῆς κυρίας τοῦ οἴκου, καὶ ἦν ἡ ἀρρωστία αὐτοῦ κραταιὰ σφόδρα, ἕως οὐχ ὑπελείφθη ἐν αὐτῷ πνεῦμα. 18 καὶ εἶπε πρὸς ᾿Ηλιού· τί ἐμοὶ καὶ σοί, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ; εἰσῆλθες πρός με τοῦ ἀναμνῆσαι ἀδικίας μου καὶ θανατῶσαι τὸν υἱόν μου; 19 καὶ εἶπεν ᾿Ηλιοὺ πρὸς τὴν γυναῖκα· δός μοι τὸν υἱόν σου. καὶ ἔλαβεν αὐτὸν ἐκ τοῦ κόλπου αὐτῆς καὶ ἀνήνεγκεν αὐτὸν εἰς τὸ ὑπερῷον, ἐν ᾧ αὐτὸς ἐκάθητο ἐκεῖ, καὶ ἐκοίμισεν αὐτὸν ἐπὶ τῆς κλίνης. 20 καὶ ἀνεβόησεν ᾿Ηλιού, καὶ εἶπεν· οἴμοι, Κύριε, ὁ μάρτυς τῆς χήρας, μεθ᾿ ἧς ἐγὼ κατοικῶ μετ᾿ αὐτῆς, σὺ κεκάκωκας τοῦ θανατῶσαι τὸν υἱὸν αὐτῆς. 21 καὶ ἐνεφύσησε τῷ παιδαρίῳ τρὶς καὶ ἐπεκαλέσατο τὸν Κύριον καὶ εἶπε· Κύριε ὁ Θεός μου, ἐπιστραφήτω δὴ ἡ ψυχὴ τοῦ παιδαρίου τούτου εἰς αὐτόν. 22 καὶ ἐγένετο οὕτως, καὶ ἀνεβόησε τὸ παιδάριον» (Γ΄ Βασιλ. 17:17-22)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Τι ακριβώς από τα παρακάτω λέχθηκαν στη Μαρία τη Μαγδαλινή, στον τάφο του Ιησού;

«5 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἄγγελος εἶπε ταῖς γυναιξί· Μὴ φοβεῖσθε ὑμεῖς· οἶδα γὰρ ὅτι Ἰησοῦν τὸν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε· 6 οὐκ ἔστιν ὧδε· ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπε. δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος. 7 καὶ ταχὺ πορευθεῖσαι εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καὶ ἰδοὺ προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε· ἰδοὺ εἶπον ὑμῖν» (Ματθ. 28:5-7)

«5 καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. 6 ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. 7 ἀλλ' ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν» (Μαρκ. 16:5-7)

«4 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ διαπορεῖσθαι αὐτὰς περὶ τούτου καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο ἐπέστησαν αὐταῖς ἐν ἐσθήτεσιν ἀστραπτούσαις. 5 ἐμφόβων δὲ γενομένων καὶ κλινουσῶν τὸ πρόσωπον εἰς τὴν γῆν εἶπον πρὸς αὐτάς· Τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν; 6 οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ' ἠγέρθη· μνήσθητε ὡς ἐλάλησεν ὑμῖν ἔτι ὢν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ, 7 λέγων ὅτι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδοθῆναι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν καὶ σταυρωθῆναι, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆναι» (Λουκ. 24:4-7)

«11 Μαρία δὲ εἱστήκει πρὸς τῷ μνημείῳ κλαίουσα ἔξω. 12 ὡς οὖν ἔκλαιε, παρέκυψεν εἰς τὸ μνημεῖον καὶ θεωρεῖ δύο ἀγγέλους ἐν λευκοῖς καθεζομένους ἕνα πρὸς τῇ κεφαλῇ καὶ ἕνα πρὸς τοῖς ποσίν, ὅπου ἔκειτο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 13 καὶ λέγουσιν αὐτῇ ἐκεῖνοι· Γύναι, τί κλαίεις; λέγει αὐτοῖς· Ὅτι ἦραν τὸν Κύριόν μου, καὶ οὐκ οἶδα ποῦ ἔθηκαν αὐτόν» (Ιωαν. 20:11-13)

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 3:37 pm

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί σύμφωνα με τους ευαγγελιστές Ματθαίο (21:12) και Λουκά (19:45) όπως ακολούθως φαίνεται, ο Ιησούς καθαρίζει τον Ναό την ίδια ημέρα της εισόδου του στην Ιερουσαλήμ,

«12 Καὶ εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερόν τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐξέβαλε πάντας τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν κατέστρεψε καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντων τὰς περιστεράς»

«45 Καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸ ἱερὸν ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλοῦντας ἐν αὐτῷ καὶ ἀγοράζοντας 46 λέγων αὐτοῖς· Γέγραπται ὅτι ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς ἐστιν· ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν»

ενώ σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Μάρκο (11:11-15) ως ακολούθως, πράττει αυτό την επόμενη ημέρα; Μήπως συνέβησαν δύο καθαρισμοί του Ναού;

«11 Καὶ εἰσῆλθεν εἰς Ἱεροσόλυμα ὁ Ἰησοῦς καὶ εἰς τὸ ἱερόν· καὶ περιβλεψάμενος πάντα, ὀψίας ἤδη οὔσης τῆς ὥρας, ἐξῆλθεν εἰς Βηθανίαν μετὰ τῶν δώδεκα. 12 Καὶ τῇ ἐπαύριον ἐξελθόντων αὐτῶν ἀπὸ Βηθανίας ἐπείνασε· 13 καὶ ἰδὼν συκῆν ἀπὸ μακρόθεν ἔχουσαν φύλλα, ἦλθεν εἰ ἄρα τι εὑρήσει ἐν αὐτῇ· καὶ ἐλθὼν ἐπ' αὐτὴν οὐδὲν εὗρεν εἰ μὴ φύλλα· οὐ γὰρ ἦν καιρὸς σύκων. 14 καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῇ· Μηκέτι ἐκ σοῦ εἰς τὸν αἰῶνα μηδεὶς καρπὸν φάγοι. καὶ ἤκουον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. 15 Καὶ ἔρχονται πάλιν εἰς Ἱεροσόλυμα· καὶ εἰσελθὼν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλοῦντας καὶ τοὺς ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντων τὰς περιστερὰς κατέστρεψε»

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί κατά τον Ματθαίο (21:19-20) ως ακολούθως φαίνεται, η συκιά που καταράσθηκε ο Ιησούς, ξεράθηκε αμέσως,

«19 καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ἦλθεν ἐπ' αὐτήν, καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐν αὐτῇ εἰ μὴ φύλλα μόνον, καὶ λέγει αὐτῇ· Μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ. 20 καὶ ἰδόντες οἱ μαθηταὶ ἐθαύμασαν λέγοντες· Πῶς παραχρῆμα ἐξηράνθη ἡ συκῆ;»

ενώ κατά τον Μάρκο (11:14, 20-21) ως ακολούθως πάλι φαίνεται, ξεράθηκε το επόμενο πρωί;

«14 καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῇ· Μηκέτι ἐκ σοῦ εἰς τὸν αἰῶνα μηδεὶς καρπὸν φάγοι. καὶ ἤκουον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ…….. 20 Καὶ παραπορευόμενοι πρωῒ εἶδον τὴν συκῆν ἐξηραμμένην ἐκ ῥιζῶν. 21 καὶ ἀναμνησθεὶς ὁ Πέτρος λέγει αὐτῷ· Ραββί, ἴδε ἡ συκῆ ἣν κατηράσω ἐξήρανται»

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ποιος τελικά συνέλαβε τον Ιησού, ο όχλος ο απεσταλμένος από των αρχιερέων και πρεσβυτέρων, όπως ακολούθως φαίνεται,

«47 Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθε, καὶ μετ' αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ. 48 ὁ δὲ παραδιδοὺς αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων· Ὃν ἂν φιλήσω αὐτός ἐστι· κρατήσατε αὐτόν. 49 καὶ εὐθέως προσελθὼν τῷ Ἰησοῦ εἶπε· Χαῖρε, ῥαββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. 50 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἑταῖρε, ἐφ' ὃ πάρει; τότε προσελθόντες ἐπέβαλον τὰς χεῖρας ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν» (Ματθ. 26:47-50)

«43 Καὶ εὐθέως, ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος, παραγίνεται Ἰούδας ὁ Ἰσκαριὼτης, εἷς τῶν δώδεκα, καὶ μετ' αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων, ἀπεσταλμένοι παρὰ τῶν ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων» (Μαρκ. 14:43)

«47 Ἔτι δὲ αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ ὄχλος, καὶ ὁ λεγόμενος Ἰούδας, εἷς τῶν δώδεκα, προῆγεν αὐτούς, καὶ ἤγγισε τῷ Ἰησοῦ φιλῆσαι αὐτόν· τοῦτο γὰρ σημεῖον δεδώκει αὐτοῖς· ὃν ἂν φιλήσω, αὐτός ἐστιν» (Λουκ. 22:47)

ή η σπείρα του Ρωμαίου χιλιάρχου, ως ακολούθως πάλι φαίνεται;

«12 Ἡ οὖν σπεῖρα καὶ ὁ χιλίαρχος καὶ οἱ ὑπηρέται τῶν Ἰουδαίων συνέλαβον τὸν Ἰησοῦν καὶ ἔδησαν αὐτὸν» (Ιωαν. 18:12)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο οι γυναίκες κάθονται «παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ», ενώ κατά τους συνοπτικούς ευαγγελιστές κάθονταν «ἀπὸ μακρόθεν»;

«25 Οἱ μὲν οὖν στρατιῶται ταῦτα ἐποίησαν. εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή» (Ιωαν. 19:25)

«55 Ἦσαν δὲ ἐκεῖ καὶ γυναῖκες πολλαὶ ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι, αἵτινες ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας διακονοῦσαι αὐτῷ· 56 ἐν αἷς ἦν Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ, καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Ἰωσῆ μήτηρ, καὶ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου» (Ματθ. 27:55-56)

«40 Ἦσαν δὲ καὶ γυναῖκες ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι, ἐν αἷς ἦν καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου τοῦ μικροῦ καὶ Ἰωσῆ μήτηρ καὶ Σαλώμη» (Μαρκ. 15:40)

«49 εἱστήκεισαν δὲ πάντες οἱ γνωστοὶ αὐτοῦ ἀπὸ μακρόθεν, καὶ γυναῖκες αἱ συνακολουθήσασαι αὐτῷ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας, ὁρῶσαι ταῦτα» (Λουκ. 23:49)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί σύμφωνα με τον Μάρκο οι γυναίκες γυρίζοντας από τον τάφο του Ιησού, δεν είπαν τίποτε σε κανέναν, ενώ σύμφωνα με τους υπόλοιπους ευαγγελιστές συνέβη το αντίθετο;

«8 καὶ ἐξελθοῦσαι ταχὺ ἀπὸ τοῦ μνημείου μετὰ φόβου καὶ χαρᾶς μεγάλης ἔδραμον ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ» (Ματθ. 28:8]

«9 καὶ ὑποστρέψασαι ἀπὸ τοῦ μνημείου ἀπήγγειλαν ταῦτα πάντα τοῖς ἕνδεκα καὶ πᾶσι τοῖς λοιποῖς» (Λουκ. 24:9)

«18 ἔρχεται Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἀπαγγέλλουσα τοῖς μαθηταῖς ὅτι ἑώρακε τὸν Κύριον» (Ιωάν. 20:18]

«8 καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ» (Μαρκ. 16:8]

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Μετά την ανάσταση σε ποιόν από τους κατωτέρω εμφανίστηκε πρώτα ο Ιησούς;

 Στις γυναίκες
 Στη Μαρία τη Μαγδαλινή
 Στους δύο μαθητές προς Εμμαούς
 Στον Κηφά

«9 ὡς δὲ ἐπορεύοντο ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ Ἰησοῦς ἀπήντησεν αὐταῖς λέγων· Χαίρετε. αἱ δὲ προσελθοῦσαι ἐκράτησαν αὐτοῦ τοὺς πόδας καὶ προσεκύνησαν αὐτῷ» (Ματθ. 28:9)

«9 Ἀναστὰς δὲ πρωῒ πρώτῃ σαββάτου ἐφάνη πρῶτον Μαρίᾳ τῇ Μαγδαληνῇ, ἀφ' ἧς ἐκβεβλήκει ἑπτὰ δαιμόνια. 10 ἐκείνη πορευθεῖσα ἀπήγγειλε τοῖς μετ' αὐτοῦ γενομένοις, πενθοῦσι καὶ κλαίουσι» (Μαρκ. 16:9)

«13 Καὶ ἰδοὺ δύο ἐξ αὐτῶν ἦσαν πορευόμενοι ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ εἰς κώμην ἀπέχουσαν σταδίους ἑξήκοντα ἀπὸ Ἱερουσαλήμ, ᾗ ὄνομα Ἐμμαοῦς. 14 καὶ αὐτοὶ ὡμίλουν πρὸς ἀλλήλους περὶ πάντων τῶν συμβεβηκότων τούτων. 15 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὁμιλεῖν αὐτοὺς καὶ συζητεῖν καὶ αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς ἐγγίσας συνεπορεύετο αὐτοῖς· 16 οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐκρατοῦντο τοῦ μὴ ἐπιγνῶναι αὐτόν. 17 εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· Τίνες οἱ λόγοι οὗτοι οὓς ἀντιβάλλετε πρὸς ἀλλήλους περιπατοῦντες καί ἐστε σκυθρωποί; 18 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ εἷς, ᾧ ὄνομα Κλεόπας, εἶπε πρὸς αὐτόν· Σὺ μόνος παροικεῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ οὐκ ἔγνως τὰ γενόμενα ἐν αὐτῇ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις; » (Λουκ. 24:13-18]

«3 παρέδωκα γὰρ ὑμῖν ἐν πρώτοις, ὃ καὶ παρέλαβον, ὅτι Χριστὸς ἀπέθανεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν κατὰ τὰς γραφάς, 4 καὶ ὅτι ἐτάφη, καὶ ὅτι ἐγήγερται τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ κατὰ τὰς γραφάς, 5 καὶ ὅτι ὤφθη Κηφᾷ, εἶτα τοῖς δώδεκα· 6 ἔπειτα ὤφθη ἐπάνω πεντακοσίοις ἀδελφοῖς ἐφάπαξ, ἐξ ὧν οἱ πλείους μένουσιν ἕως ἄρτι, τινὲς δὲ καὶ ἐκοιμήθησαν· 7 ἔπειτα ὤφθη Ἰακώβῳ, εἶτα τοῖς ἀποστόλοις πᾶσιν· 8 ἔσχατον δὲ πάντων ὡσπερεὶ τῷ ἐκτρώματι ὤφθη κἀμοί» (Α΄ Κοριν. 15:3-8]

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Πως μπορεί να εξηγηθεί το παράδοξο ότι, ενώ ο Παύλος είχε πρωταγωνιστήσει για τη μη εφαρμογή του Μωσαϊκού Νόμου και μάλιστα της περιτομής, όσον αφορά την είσοδο των Ελλήνων (εθνικών) στην Εκκλησία, παρ’ όλα αυτά η Αποστολική Σύνοδος στην οποία συμμετείχε δεν συμπεριέλαβε το συγκεκριμένο θέμα στα δόγματά της;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Παύλος στην Α΄ Τιμοθ. (3:16) επιστολή λέει «ὁμολογουμένως μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ»;
Πότε πρόλαβε ο Παύλος περί το 61-66 μ.Χ., οπότε και γράφτηκε η Α΄ Τιμοθ. Επιστολή, να κηρύξει το Θεό στα έθνη και μάλιστα να πιστέψει ο ειδωλολατρικός κόσμος στον αληθινό Θεό, όταν:

α. η Αποκάλυψη του Ιωάννη (11:15) μας πληροφορεί ότι όταν ηχήσει η 7η εσχατολογική σάλπιγγα «Ἐγένετο ἡ βασιλεία τοῦ κόσμου τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ»;

β. το κατά Ιωάννην ευαγγέλιο το οποίο γράφτηκε κατά κοινή ομολογία τελευταίο, περί το 80 – 100 μ.Χ., αναφέρει στο προοίμιό του (1:10) ότι ο Θεός Λόγος «ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, …… καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω»;

Τι συνέβη τελικά «ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ» όπως ο Παύλος λέει ή «ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω» όπως ο Ιωάννης δηλώνει;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Πως γίνεται ο Πέτρος στην Α΄ Πέτρου (1:1) επιστολή του αναφερόμενος μεταξύ των άλλων και στους Γαλάτες να τους επαινεί ως «γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαὸ εἰς περιποίησιν» (2:9) και ο Παύλος στην προς Γαλάτας (3:1) επιστολή του, να τους παρατηρεί εντονότατα ως εξής: «Ὦ ἀνόητοι Γαλάται, τίς ὑμᾶς ἐβάσκανε τῇ ἀληθείᾳ μὴ πείθεσθαι»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ιησούς εμφανίζεται παρά των Συνοπτικών ευαγγελιστών να συστήνει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας στο Μυστικό Δείπνο, κατά την τελευταία εβδομάδα των Παθών του, ενώ ο Ιωάννης στο ευαγγελιό του (6:51-56) παρουσιάζει το ίδιο γεγονός αρκετά πριν «ἐν συναγωγῇ διδάσκων ἐν Καπερναούμ» (Ιωαν. 6:59);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ποίοι είναι οι διωγμοί και οι θλίψεις που αναφέρονται στην Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολή (1:4) του Παύλου, η οποία γράφτηκε περί το 50-51 μ.Χ., όταν γνωρίζουμαι από την ιστορία ότι οι πρώτοι διωγμοί (τοπικά στη Ρώμη) κατά των εξ εθνών χριστιανών, άρχισαν από τον Νέρωνα το 64 μ.Χ. με το κάψιμο της Ρώμης;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Τα κακά πνεύματα είναι ελεύθερα ή δεμένα;

«ἀγγέλους τε τοὺς μὴ τηρήσαντας τὴν ἑαυτῶν ἀρχὴν, ἀλλὰ ἀπολιπόντας τὸ ἴδιον οἰκητήριον εἰς κρίσιν μεγάλης ἡμέρας δεσμοῖς ἀϊδίοις ὑπὸ ζόφον τετήρηκεν» (Ιουδ. 1:6)

«ὁ Θεὸς ἀγγέλων ἁμαρτησάντων οὐκ ἐφείσατο, ἀλλὰ σειραῖς ζόφου ταρταρώσας παρέδωκεν εἰς κρίσιν τηρουμένους» (Β΄ Πέτρ. 2:4)

«νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ» (Α΄Πέτρ. 5:8]

«καὶ εἶπεν ὁ Κύριος τῷ διαβόλῳ· πόθεν παραγέγονας; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ διάβολος τῷ Κυρίῳ εἶπε· περιελθὼν τὴν γῆν καὶ ἐμπεριπατήσας τὴν ὑπ᾿ οὐρανὸν πάρειμι» (Ιώβ 1:7)

«καὶ εἶπεν ὁ Κύριος τῷ διαβόλῳ· πόθεν σὺ ἔρχῃ; τότε εἶπεν ὁ διάβολος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου· διαπορευθεὶς τὴν ὑπ᾿ οὐρανὸν καὶ ἐμπεριπατήσας τὴν σύμπασαν πάρειμι» (Ιώβ 2:2)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ποια από τις κατωτέρω είναι η ενδεδυγμένη στάση των χριστιανών με τους αιρετικούς;

«Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου» (Α΄ Πέτρου 3:15)

«10 εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε» (Β΄ Ιωάν. 1:10)

«5 ᾿Εν σοφίᾳ περιπατεῖτε πρὸς τοὺς ἔξω, τὸν καιρὸν ἐξαγοραζόμενοι. 6 ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι, ἅλατι ἠρτυμένος, εἰδέναι πῶς δεῖ ὑμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνεσθαι» (Κολοσ. 4:5-6)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ιησούς στον ευαγγελιστή Λουκά (14:26) αναφέρει,

«26 Εἴ τις ἔρχεται πρός με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν, οὐ δύναταί μου μαθητής εἶναι»

ενώ ο ευαγγελιστής Ιωάννης στην Α΄ Ιωάννου επιστολή του αναφέρει;

«15 πᾶς ὁ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἀνθρωποκτόνος ἐστί, καὶ οἴδατε ὅτι πᾶς ἀνθρωποκτόνος οὐκ ἔχει ζωὴν αἰώνιον ἐν αὐτῷ μένουσαν» (Α΄ Ιωάν. 3:15)

«20 ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν ὃν ἑώρακε, τὸν Θεὸν ὃν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν; 21 καὶ ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔχομεν ἀπ' αὐτοῦ, ἵνα ὁ ἀγαπῶν τὸν Θεὸν ἀγαπᾷ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ» (Α΄ Ιωάν. 4:20-21)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Η Ραάβ η πόρνη δικαιώθηκε και σώθηκε εκ πίστεως ή εξ έργων;

«Πίστει Ραὰβ ἡ πόρνη οὐ συναπώλετο τοῖς ἀπειθήσασι, δεξαμένη τοὺς κατασκόπους μετ' εἰρήνης» (Εβρ. 11:31)

«25 ὁμοίως δὲ καὶ Ραὰβ ἡ πόρνη οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ὑποδεξαμένη τοὺς ἀγγέλους καὶ ἑτέρᾳ ὁδῷ ἐκβαλοῦσα;» (Ιακ. 2:25)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ποια από τις κατωτέρω είναι η σωστή τακτική με τους απίστους συζύγους;

«12 τοῖς δὲ λοιποῖς ἐγὼ λέγω οὐχ ὁ Κύριος· εἴ τις ἀδελφὸς γυναῖκα ἔχει ἄπιστον, καὶ αὐτὴ συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ' αὐτοῦ, μὴ ἀφιέτω αὐτήν· 13 καὶ γυνὴ εἴ τις ἔχει ἄνδρα ἄπιστον, καὶ αὐτὸς συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ' αὐτῆς, μὴ ἀφιέτω αὐτόν. 14 ἡγίασται γὰρ ὁ ἀνὴρ ὁ ἄπιστος ἐν τῇ γυναικί, καὶ ἡγίασται ἡ γυνὴ ἡ ἄπιστος ἐν τῷ ἀνδρί· ἐπεὶ ἄρα τὰ τέκνα ὑμῶν ἀκάθαρτά ἐστι, νῦν δὲ ἅγιά ἐστιν» (Α΄ Κορινθ. 7:12-14)

«14 Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; 15 τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; 16 τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. 17 διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς» (Β΄ Κορινθ. 6:14-17)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ποιος έθαψε τον Ιησού,
ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας, όπως λένε οι Ματθαίος-Μάρκος-Λουκάς
ή ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας με τον Νικόδημο, όπως λέει ο Ιωάννης
ή οι Εβραίοι και οι άρχοντες αυτών, όπως λέει ο Λουκάς στις Πράξεις;

«57 Ὀψίας δὲ γενομένης ἦλθεν ἄνθρωπος πλούσιος ἀπὸ Ἁριμαθαίας, τοὔνομα Ἰωσήφ, ὃς καὶ αὐτὸς ἐμαθήτευσε τῷ Ἰησοῦ· 58 οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. τότε ὁ Πιλᾶτος ἐκέλευσεν ἀποδοθῆναι τὸ σῶμα. 59 καὶ λαβὼν τὸ σῶμα ὁ Ἰωσὴφ ἐνετύλιξεν αὐτὸ σινδόνι καθαρᾷ, 60 καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν τῷ καινῷ αὐτοῦ μνημείῳ ὃ ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρᾳ, καὶ προσκυλίσας λίθον μέγαν τῇ θύρᾳ τοῦ μνημείου ἀπῆλθεν» (Ματθ. 27:57-60)

«43 ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 44 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· 45 καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. 46 καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου» (Μαρκ. 15:43-46)

«50 Καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι Ἰωσὴφ, βουλευτὴς ὑπάρχων καὶ ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ δίκαιος 51 - οὗτος οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν - ἀπὸ Ἁριμαθαίας πόλεως τῶν Ἰουδαίων, ὃς προσεδέχετο καὶ αὐτὸς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, 52 οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, 53 καὶ καθελὼν αὐτὸ ἐνετύλιξε σινδόνι καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν μνήματι λαξευτῷ, οὗ οὐκ ἦν οὐδεὶς οὐδέπω κείμενος» (Λουκ. 23:50-53)

«38 Μετὰ δὲ ταῦτα ἠρώτησεν τὸν Πιλᾶτον Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας, ὢν μαθητὴς τοῦ Ἰησοῦ, κεκρυμμένος δὲ διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἵνα ἄρῃ τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ· καὶ ἐπέτρεψεν ὁ Πιλᾶτος. ἦλθεν οὖν καὶ ἦρε τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 39 ἦλθε δὲ καὶ Νικόδημος ὁ ἐλθὼν πρὸς τὸν Ἰησοῦν νυκτὸς τὸ πρῶτον, φέρων μῖγμα σμύρνης καὶ ἀλόης ὡς λίτρας ἑκατόν. 40 ἔλαβον οὖν τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἔδησαν αὐτὸ ἐν ὀθονίοις μετὰ τῶν ἀρωμάτων, καθὼς ἔθος ἐστὶ τοῖς Ἰουδαίοις ἐνταφιάζειν. 41 ἦν δὲ ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ἐσταυρώθη κῆπος, καὶ ἐν τῷ κήπῳ μνημεῖον καινὸν, ἐν ᾧ οὐδέπω οὐδεὶς ἐτέθη· 42 ἐκεῖ οὖν διὰ τὴν παρασκευὴν τῶν Ἰουδαίων, ὅτι ἐγγὺς ἦν τὸ μνημεῖον, ἔθηκαν τὸν Ἰησοῦν» (Ιωαν. 19:38-42)

«26 Ἄνδρες ἀδελφοί, υἱοὶ γένους Ἀβραὰμ καὶ οἱ ἐν ὑμῖν φοβούμενοι τὸν Θεόν, ἡμῖν ὁ λόγος τῆς σωτηρίας ταύτης ἀπεστάλη. 27 οἱ γὰρ κατοικοῦντες ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῶν τοῦτον ἀγνοήσαντες, καὶ τὰς φωνὰς τῶν προφητῶν τὰς κατὰ πᾶν σάββατον ἀναγινωσκομένας κρίναντες ἐπλήρωσαν, 28 καὶ μηδεμίαν αἰτίαν θανάτου εὑρόντες ᾐτήσαντο Πιλᾶτον ἀναιρεθῆναι αὐτόν. 29 ὡς δὲ ἐτέλεσαν πάντα τὰ περὶ αὐτοῦ γεγραμμένα, καθελόντες ἀπὸ τοῦ ξύλου ἔθηκαν εἰς μνημεῖον. 30 ὁ δὲ Θεὸς ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν» (Πραξ. 13:26-30)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Τι έκανε ο Ιησούς αμέσως μετά το βάπτισμά του;
Πήγε στην έρημο για να πειραστεί, όπως λέει ο Μάρκος,
ή γνώρισε τους μαθητές του και μετά πήγε στην Κανά, όπως λέει ο Ιωάννης;

«10 καὶ εὐθέως ἀναβαίνων ἀπὸ τοῦ ὕδατος εἶδε σχιζομένους τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸ Πνεῦμα ὡς περιστερὰν καταβαῖνον ἐπ' αὐτόν· 11 καὶ φωνὴ ἐγένετο ἐκ τῶν οὐρανῶν· Σὺ εἶ ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν σοὶ εὐδόκησα. 12 Καὶ εὐθέως τὸ Πνεῦμα αὐτὸν ἐκβάλλει εἰς τὴν ἔρημον· 13 καὶ ἦν ἐκεῖ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἡμέρας τεσσαράκοντα πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ σατανᾶ, καὶ ἦν μετὰ τῶν θηρίων, καὶ οἱ ἄγγελοι διηκόνουν αὐτῷ.» (Μαρκ. 1:10-13)

«32 Καὶ ἐμαρτύρησεν Ἰωάννης λέγων ὅτι τεθέαμαι τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ὡς περιστερὰν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ' αὐτόν· ..……… 35 Τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει ὁ Ἰωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο, 36 καὶ ἐμβλέψας τῷ Ἰησοῦ περιπατοῦντι λέγει· Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ. 37 καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος καὶ ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ. 38 στραφεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ θεασάμενος αὐτοὺς ἀκολουθοῦντας λέγει αὐτοῖς· 39 Τί ζητεῖτε; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Ραββί· ὃ λέγεται μεθερμηνευόμενον Διδάσκαλε· ποῦ μένεις; 40 λέγει αὐτοῖς· Ἔρχεσθε καὶ ἵδετε. ἦλθαν οὖν καὶ εἶδον ποῦ μένει, καὶ παρ' αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην· ὥρα ἦν ὡς δεκάτη. ………….44 Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· Ἀκολούθει μοι. 45 ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου. 46 εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· Ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. 47 καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· Ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· Ἔρχου καὶ ἴδε. 48 εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· …………..1 Καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ γάμος ἐγένετο ἐν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἦν ἡ μήτηρ τοῦ Ἰησοῦ ἐκεῖ· 2 ἐκλήθη δὲ καὶ ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὸν γάμον.» (Ιωαν. 1:32-52, 2:1-2)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ο Ιησούς βάπτιζε ή όχι;

«22 Μετὰ ταῦτα ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὴν Ἰουδαίαν γῆν, καὶ ἐκεῖ διέτριβεν μετ' αὐτῶν καὶ ἐβάπτιζεν» (Ιωαν. 3:22)

«1 Ὡς οὖν ἔγνω ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι ὅτι Ἰησοῦς πλείονας μαθητὰς ποιεῖ καὶ βαπτίζει ἢ Ἰωάννης - 2 καίτοιγε Ἰησοῦς αὐτὸς οὐκ ἐβάπτιζεν, ἀλλ' οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ» (Ιωαν. 4:1-2)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Οι Σαμαρείτες πίστεψαν και δέχτηκαν τον Ιησού;

«52 καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸ προσώπου αὐτοῦ. καὶ πορευθέντες εἰσῆλθον εἰς κώμην Σαμαρειτῶν, ὡστε ἑτοιμάσαι αὐτῷ· 53 καὶ οὐκ ἐδέξαντο αὐτόν» (Λουκ. 9:52-53)

«39 Ἐκ δὲ τῆς πόλεως ἐκείνης πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν τῶν Σαμαρειτῶν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικὸς, μαρτυρούσης ὅτι εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα. 40 ὡς οὖν ἦλθον πρὸς αὐτὸν οἱ Σαμαρεῖται, ἠρώτων αὐτὸν μεῖναι παρ' αὐτοῖς· καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ δύο ἡμέρας» (Ιωαν. 4:39-40)

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 3:39 pm

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ο Ιησούς μαρτύρησε περί εαυτού ή όχι;

«31 Ἐὰν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ, ἡ μαρτυρία μου οὐκ ἔστιν ἀληθής» (Ιωαν. 5:31)

«14 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Κἂν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ, ἀληθής ἐστιν ἡ μαρτυρία μου, ὅτι οἶδα πόθεν ἦλθον καὶ ποῦ ὑπάγω· ὑμεῖς δὲ οὐκ οἴδατε πόθεν ἔρχομαι ἢ ποῦ ὑπάγω» (Ιωαν. 8:14)

«18 ἐγώ εἰμι ὁ μαρτυρῶν περὶ ἐμαυτοῦ, καὶ μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ ὁ πέμψας με πατήρ» (Ιωαν. 8:18)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Πότε εισήλθε ο Σατανάς εις τον Ιούδα, πολύ πριν το Μυστικό Δείπνο ή κατά τη διάρκεια αυτού;

«3 Εἰσῆλθε δὲ ὁ σατανᾶς εἰς Ἰούδαν τὸν ἐπικαλούμενον Ἰσκαριώτην, ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δώδεκα, 4 καὶ ἀπελθὼν συνελάλησε τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι καὶ στρατηγοῖς τὸ πῶς αὐτόν παραδῷ αὐτοῖς. 5 καὶ ἐχάρησαν, καὶ συνέθεντο αὐτῷ ἀργύρια δοῦναι· 6 καὶ ἐξωμολόγησε, καὶ ἐζήτει εὐκαιρίαν τοῦ παραδοῦναι αὐτὸν αὐτοῖς ἄτερ ὄχλου. 7 Ἦλθε δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι τὸ πάσχα» (Λουκ. 22:3-7)

«26 ἀποκρίνεται ὁ Ἰησοῦς· Ἐκεῖνός ἐστιν ᾧ ἐγὼ βάψας τὸ ψωμίον ἐπιδώσω. καὶ ἐμβάψας οὖν τὸ ψωμίον δίδωσιν Ἰούδᾳ Σίμωνος Ἰσκαριώτῃ. 27 καὶ μετὰ τὸ ψωμίον τότε εἰσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον ὁ σατανᾶς. λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ὃ ποιεῖς, ποίησον τάχιον» (Ιωαν. 13:26-27)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ο Ιησούς είπε τα πάντα στους μαθητές του ή όχι;

«ὅτι πάντα ἃ ἤκουσα παρὰ τοῦ πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν» (Ιωαν. 15:15)

«Ἔτι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ' οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι» (Ιωαν. 16:12)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ιησούς λέει ότι δεν τον ρώτησε κανείς που πηγαίνει, ενώ τον είχε ρωτήσει ο Πέτρος;

«36 λέγει αὐτῷ Σίμων Πέτρος· Κύριε, ποῦ ὑπάγεις; ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ὅπου ἐγὼ ὑπάγω, οὐ δύνασαί μοι νῦν ἀκολουθῆσαι, ὕστερον δὲ ἀκολουθήσεις μοι» (Ιωαν. 13:36)

«5 νῦν δὲ ὑπάγω πρὸς τὸν πέμψαντά με, καὶ οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ἐρωτᾷ με ποῦ ὑπάγεις! » (Ιωαν. 16:5)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Όταν ήρθαν οι γυναίκες στον τάφο του Ιησού, τον βρήκαν ανοικτό ή κλειστό;
Γιατί μόνον ο Ματθαίος περιγράφει το άνοιγμα του τάφου;

«1 Ὀψὲ δὲ σαββάτων, τῇ ἐπιφωσκούσῃ εἰς μίαν σαββάτων, ἦλθε Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία θεωρῆσαι τὸν τάφον. 2 καὶ ἰδοὺ σεισμὸς ἐγένετο μέγας· ἄγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ» (Ματθ. 28:1-2)

«1 Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. 2 καὶ λίαν πρωῒ τς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. 3 καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; 4 καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα» (Μαρκ. 16:1-4)

«1 Τῇ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων ὄρθρου βαθέως ἦλθον ἐπὶ τὸ μνῆμα φέρουσαι ἃ ἡτοίμασαν ἀρώματα, καὶ τινες σὺν αὐταῖς. 2 εὗρον δὲ τὸν λίθον ἀποκεκυλισμένον ἀπὸ τοῦ μνημείου» (Λουκ. 24:1-2)

«1 Τῇ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἔρχεται πρωῒ σκοτίας ἔτι οὔσης εἰς τὸ μνημεῖον, καὶ βλέπει τὸν λίθον ἠρμένον ἐκ τοῦ μνημείου» (Ιωαν. 20:1)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Η Μαρία η Μαγδαλινή αναγνώρισε τον Ιησού, όταν εμφανίστηκε πρώτη φορά σ’ αυτή;
Είδε τον Ιησού ή είδε οπτασία αγγέλων οι οποίοι τις είπαν ότι ο Ιησούς ζει;

«9 ὡς δὲ ἐπορεύοντο ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ Ἰησοῦς ἀπήντησεν αὐταῖς λέγων· Χαίρετε. αἱ δὲ προσελθοῦσαι ἐκράτησαν αὐτοῦ τοὺς πόδας καὶ προσεκύνησαν αὐτῷ» (Ματθ. 28:9)

«14 καὶ ταῦτα εἰποῦσα ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω, καὶ θεωρεῖ τὸν Ἰησοῦν ἑστῶτα, καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι Ἰησοῦς ἐστι» (Ιωαν. 20:14)

«23 καὶ μὴ εὑροῦσαι τὸ σῶμα αὐτοῦ ἦλθον λέγουσαι καὶ ὀπτασίαν ἀγγέλων ἑωρακέναι, οἳ λέγουσιν αὐτὸν ζῆν» (Λουκ. 24:23)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Οι Φαρισαίοι βαπτίστηκαν υπό του Ιωάννη του Βαπτιστή ή όχι;

«7 Ἰδὼν δὲ πολλοὺς τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων ἐρχομένους ἐπὶ τὸ βάπτισμα αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς; 8 ποιήσατε οὖν καρπὸν ἄξιον τῆς μετανοίας· 9 καὶ μὴ δόξητε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς, Πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ. 10 ἤδη δὲ ἡ ἀξίνη πρὸς τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται· πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται. 11 ἐγὼ μὲν ὑμᾶς βαπτίζω ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν· ὁ δὲ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἰσχυρότερός μού ἐστιν, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς τὰ ὑποδήματα βαστάσαι· αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι ἁγίῳ καὶ πυρί» (Ματθ. 3:7-11)

«29 καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἀκούσας καὶ οἱ τελῶναι ἐδικαίωσαν τὸν Θεόν, βαπτισθέντες τὸ βάπτισμα Ἰωάννου· 30 οἱ δὲ Φαρισαῖοι καὶ οἱ νομικοὶ τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ ἠθέτησαν εἰς ἑαυτούς, μὴ βαπτισθέντες ὑπ' αὐτοῦ» (Λουκ. 7:29-30)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Τελικά ποιος είναι με τον Ιησού και ποιος όχι;
Γιατί ο ευαγγελιστής Λουκάς φάσκει (9:50) και αντιφάσκει (11:23);

«30 ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμοῦ σκορπίζει» (Ματθ. 12:30)

«23 ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμοῦ σκορπίζει» (Λουκ. 11:23)

«40 ὃς γὰρ οὐκ ἔστι καθ' ἡμῶν, ὑπὲρ ἡμῶν ἐστιν» (Μαρκ. 11:40)

«ὃς γὰρ οὐκ ἔστι καθ' ὑμῶν, ὑπὲρ ὑμῶν ἐστιν» (Λουκ. 9:50)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ο Ζαχαρίας (κατά το εβραϊκό) ή Αζαρίας (κατά τους Ο΄) ποιον είχε πατέρα, τον Βαραχία ή τον Ιωδαέ;

«20 καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐνέδυσε τὸν ᾿Αζαρίαν τὸν τοῦ ᾿Ιωδαὲ τὸν ἱερέα καὶ ἀνέστη ἐπάνω τοῦ λαοῦ καὶ εἶπε· τάδε λέγει Κύριος· τί παραπορεύεσθε τὰς ἐντολὰς Κυρίου; καὶ οὐκ εὐοδωθήσεσθε, ὅτι ἐγκατελίπετε τὸν Κύριον, καὶ ἐγκαταλείψει ὑμᾶς. 21 καὶ ἐπέθεντο αὐτῷ καὶ ἐλιθοβόλησαν αὐτὸν δι' ἐντολῆς ᾿Ιωὰς τοῦ βασιλέως ἐν αὐλῇ οἴκου Κυρίου» (Β΄ Παραλ. 24:20-21)

«35 ὅπως ἔλθῃ ἐφ' ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἄβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου» (Ματθ. 23:35)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Πότε σχίστηκε το καταπέτασμα του Ναού, πριν πεθάνει ο Ιησούς ή μετά;

«45 καὶ ἐσχίσθη τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ μέσον· 46 καὶ φωνήσας φωνῇ μεγάλῃ ὁ Ἰησοῦς εἶπε· Πάτερ, εἰς χεῖράς σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου· καὶ ταῦτα εἰπὼν ἐξέπνευσεν» (Λουκ. 23:45-46)

«50 ὁ δὲ Ἰησοῦς πάλιν κράξας φωνῇ μεγάλῃ ἀφῆκε τὸ πνεῦμα. 51 Καὶ ἰδοὺ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω, καὶ ἡ γῆ ἐσείσθη καὶ αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν» (Ματθ. 27:50-51)

«37 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀφεὶς φωνὴν μεγάλην ἐξέπνευσε. 38 Καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω» (Μαρκ. 15:37-38)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί θεωρείται «καινὴ» η εντολή «ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», όταν εντολή του νόμου ήταν «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»;

«35 καὶ ἐπηρώτησεν εἷς ἐξ αὐτῶν, νομικὸς, πειράζων αὐτόν καὶ λέγων· 36 Διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ; 37 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔφη αὐτῷ· Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου· 38 αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή. 39 δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. 40 ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται» (Ματθ. 22:35-40)

«34 ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. 35 ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ιωαν. 13:34-35)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
«27 μέλλει γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ, καὶ τότε ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ» (Ματθ. 16:27)

«38 ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων» (Μαρκ. 8:38)

«συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν» (Ρωμ. 6:4)

Πως γίνεται οι ευαγγελιστές Ματθαίος και Μάρκος ανωτέρω, να αναφέρονται εις την εσχατολογική κρίση, κατά την έλευση του «υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ» και ο Παύλος, να τονίζει ομοίως, ότι πάλι «διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός» «ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν»;

Εφόσον όλα τα χωρία έχουν κοινή τη «δόξα τοῦ πατρὸς», είναι σωστό να υποθέσουμε ότι κατά την έγερση του Χριστού, ξεκινάει και η εσχατολογική κρίση;
Όταν ο Παύλος αναφέρει «ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν» τότε μπορούμε να εννοήσουμε ότι συνέβη ήδη η έγερση του Χριστού;
Εάν συνέβη τότε ξεκίνησε ήδη και η εσχατολογική κρίση;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος (3:2, 4:17) παρουσιάζει την βασιλεία των ουρανών ως επικείμενη (ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν),
ο Μάρκος (1:15) παρουσιάζει την βασιλεία του Θεού (και όχι των ουρανών) ως επικείμενη (ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ),
ενώ ο Λουκάς (17:20-21) παρουσιάζει την βασιλεία του Θεού ως ήδη παρούσα (ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ιησούς προτρέπει τους ανθρώπους στην τήρηση του νόμου,

«16 Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; 17 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεὸς. εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν, τήρησον τὰς ἐντολάς. 18 λέγει αὐτῷ· Ποίας; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε· Τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, 19 τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καί, ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Ματθ. 19:16-19)

ενώ ο Παύλος προτρέπει για το αντίθετο;

«15 Ἡμεῖς φύσει Ἰουδαῖοι καὶ οὐκ ἐξ ἐθνῶν ἁμαρτωλοί, 16 εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ» (Γαλ. 2:15-16)

ΕΡΩΤΗΜΑ:

ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΑΠΟ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ

Αρχικά κινήθηκαν εναντίον τους οι Σαδδουκαίοι,-ιερατική αριστοκρατία του Ιουδαϊσμού,- οι οποίοι έπιασαν τους αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη, τους κακοποίησαν και έκλεισαν στην φυλακή. (Πράξ.5:17-42)
Στην συνέχεια κάποιοι Ιουδαίοι εκ των συναγωγών της Ασίας, της Κιλικίας κ.αλ. δεν δίστασαν να ξεσηκώσουν τους πρεσβυτέρους, τους αρχιερείς και τους όχλους εναντίον του Στέφανου, (Πράξ.6:9) ενός ανδρός πλήρους πίστεως και δυνάμεως Πνεύματος Αγίου, ο οποίος μαρτύρησε για τ’ όνομα του Ιησού Χριστού με θάνατο δια λιθοβολισμού.(Πράξ.7:58)
Το 50μ.χ οι απόστολοι Παύλος και Σίλας καθώς περιοδεύουν στις πόλεις της Μακεδονίας, συλλαμβάνονται στους Φιλίππους από ρωμαίους αξιωματούχους καθ’ υπόδειξη των εκεί παροικούντων Ιουδαίων, όπου ραβδίζονται δημόσια και ρίχνονται στην φυλακή. Γι άλλη μια φορά όμως οι απόστολοι ελευθερώνονται δια χειρός του Κυρίου αφού προηγήθηκε μέγας σεισμός, όχι μόνο στο κτίριο της φυλακής τους, αλλά και στην καρδιά του αρχιδεσμοφύλακά τους, ο οποίος εξ αιτίας του γεγονότος πίστεψε με όλη του την οικογένεια! (Πράξ.12:16-40)
Η εκκλησία των Θεσσαλονικέων που ιδρύθηκε γύρω στο 51μ.χ. από τον απόστολο Παύλο θλίβεται και διώκεται επίσης και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που αναγκάζει τον Παύλο να γράψει την 2η προς Θεσσαλονικείς επιστολή του, για να τους παρηγορήσει και να τους επισημάνει πως «είναι χάρης από τον Θεό να πάσχει κανείς για την Βασιλεία των ουρανών». Ο διωγμός αυτός που προήλθε από «Ιουδαίους που δεν πείθονταν» και «από ανθρώπους κακούς μεταξύ των χυδαίων», (Πράξ.8:1) μάλλον έφερε αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που προσδοκούσαν οι διώκτες των χριστιανών, αφού οι τελευταίοι έγιναν το παράδειγμα καρτερίας και υπομονής, για όλους τους μέχρι σήμερα πιστούς.

ΤΟ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΣΥΝΤΗΡΟΥΜΕΝΟ ΜΙΣΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Στα κείμενα του Ταλμούδ περιελήφθηκαν τόσα πολλά και τόσο βλάσφημα, άσεμνα, χλευαστικά, μοχθηρά και συκοφαντικά σχόλια εναντίον του Ιησού Χριστού (με σκοπό ν’ αποτραπούν η διάδοση του Ευαγγελίου Του και η επέκταση του Χριστιανισμού), ώστε, από τον 6ο έως και τον 16ο αιώνα , όλα τα χριστιανικά κράτη της Ευρώπης (για να προστατεύσουν το βάναυσα προκαλούμενο θρησκευτικό συναίσθημα των Χριστιανικών πληθυσμών τους και να αποτρέψουν εκδηλώσεις μαζικής οργής εναντίον των Εβραίων), αναγκάστηκαν, κατά καιρούς, με έκτακτες και ειδικές νομοθετικές και διοικητικές ρυθμίσεις, να απαγορεύσουν την κυκλοφορία βιβλίων του Ταλμούδ, ακόμη δε και να λάβουν, και άλλα πρόσθετα απαγορευτικά μέτρα κατά των Εβραίων, που, σε ορισμένες περιπτώσεις, έφθασαν μέχρι και τη μαζική απέλασή τους από διάφορες χώρες (Αγγλία το 1290, Γαλλία το 1394, Πορτογαλία, Ισπανία το 1492 κ. α.) Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, από τα τέλη του 16ου αιώνα- κι αφού είχε προηγηθεί το 1524 η εκτύπωση, στην Βενετία, και κυκλοφορία μίας 12τομης έκδοσης ολόκληρου του Ταλμούδ (Παλαιστινιακού και Βαβυλωνιακού) με όλες τις βλασφημίες εναντίον του Ιησού Χριστού και τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς των Χριστιανών- αρχίζουν να αποσύρονται και να απαλείφονται από τις ευρωπαϊκές εκδόσεις του Ταλμούδ, όλες εκείνες οι αναφορές, που ήσαν εμφανώς εχθρικές προς τον Ιησού Χριστό και τους Χριστιανούς. Οι συνήθεις εκφράσεις πίσω απ’ τις οποίες εννοείται ο Ιησούς Χριστός στα διάφορα Ταλμουδικά κείμενα είναι: «Otho Isch» (=εκείνος ο άνθρωπος, αυτός που είναι γνωστός σ’ όλους), «Peloni»(=κάποιος), «Noggar bar Naggar» (=ο γιος του μαραγκού, που ήταν και αυτός μαραγκός), «Talui» (=Αυτός που τον κρέμασαν), «Ben Charsch etaim»(=ο γιος του ξυλουργού).

Σε όλα τα βιβλία του Ταλμούδ ο Ιησούς Χριστός χλευάζεται και βλασφημείται, άλλοτε με αισχρούς και βορβορώδεις χαρακτηρισμούς κι υπαινιγμούς [Αναφέρεται ως “mamzer” (νόθος), “ben middah” (παιδί που η μητέρα του τον συνέλαβε κατά την διάρκεια της περιόδου), “ben Stada” (γιος πόρνης), “ben Pandira” (γιος του Ρωμαίου στρατιώτη Πανδίρα) κ.α.], άλλοτε με ψευδείς διηγήσεις, κι άλλοτε με αντιφατικές αλληγορίες. Σύμφωνα με τις διδασκαλίες των βιβλίων του Ταλμούδ (Toldath Jeschy, Mishnah Yerushalmi Κεφ. 12, Ben Jacobh σελ 127α κ. α.) ο Ιησούς Χριστός χαρακτηρίζεται και ως Μαύρος Μάγος (!) που έμαθε την τέχνη της μαγείας στην Αίγυπτο (!) κατά τα νεανικά του χρόνια, και κατάφερε να περάσει στα εδάφη του Ισραήλ κάποια μαγικά σύμβολα, στα κρυφά (ραμμένα κάτω από το δέρμα μέσα στις σάρκες των χεριών του!), για να αποφύγει(!) τις αυστηρές κυρώσεις, που προέβλεπε ο Μωσαϊκός Νόμος κατά των Μάγων. Κατά τις διδασκαλίες του Ταλμούδ όλα τα θαυμαστά έργα, που έκανε ο Ιησούς Χριστός (θεραπεύοντας ασθενείς, δαιμονισμένους κι ετοιμοθάνατους, ανασταίνοντας τον νεκρό Λάζαρο κ.λ.π.), δεν ήταν θεϊκά θαύματα, αλλά αποτελέσματα άσκησης τελετουργικής Μαύρης Μαγείας, με την οποία κατόρθωνε να τον βοηθούν ο Σατανάς και όλες οι δαιμονικές λεγεώνες της Κόλασης!!!

Έχοντας υπόψη όλα τα ανωτέρω ιστορικά στοιχεία, συμφωνείτε με την κατωτέρω Ορθόδοξη μετάφραση και ερμηνεία του αποσπάσματος της προς Εφεσίους επιστολής;

Εφ. 2,13 νυνὶ δὲ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὑμεῖς οἱ ποτὲ ὄντες μακρὰν ἐγγὺς ἐγενήθητε ἐν τῷ αἵματι τοῦ Χριστοῦ.
Εφ. 2,13 Τώρα όμως δια του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού σεις, οι οποίοι άλλοτε ζούσατε μακράν από τον Θεόν και από την ελπίδα της σωτηρίας, ήλθατε πολύ κοντά δια του λυτρωτικού αίματος του Χριστού.
Εφ. 2,14 αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας,
Εφ. 2,14 Διότι αυτός είναι η ειρήνη όλων μας, ο οποίος τον Ιουδαϊσμόν και τον Εθνισμόν, τα δύο αυτά τα έκαμεν ένα, κρήμνισε και διέλυσε το μεσότοιχον του Νόμου, που σαν ανυπέρβλητος φραγμός χώριζε τους δύο λαούς·
Εφ. 2,15 τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην,
Εφ. 2,15 δηλαδή κατέλυσε και εξηφάνισε την έχθραν, που εχώριζε τους δύο λαούς, αφού κατήργησε με την θυσίαν της σαρκός αυτού τον νόμον των εντολών, ο οποίος έδιδε διαταγάς, που εδέσμευαν τον άνθρωπον. Και κατήργησε τον παλαιόν Νόμον, δια να αναδημιουργήσει και ενώσει τους δύο αυτούς λαούς δια του εαυτού του εις ένα νέον άνθρωπον, χαρίζων τοιουτοτρόπως ειρήνην μεταξύ των·
Εφ. 2,16 καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ·
Εφ. 2,16 και να συμφιλιώσει προς τον Θεόν τους δύο λαούς, ενωμένους εις ένα πνευματικόν σώμα δια της σταυρικής του θυσίας, θανατώσας εν τω προσώπω του και εξαφανίσας την έχθρα και το μίσος.

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί εις μέν τά κατά Ματθαίον (Ματθ. 26:17), κατά Μάρκον (Μάρκ. 14:12) καί κατά Λουκάν (Λουκ. 22: Ευαγγέλια ό Μυστικός Δείπνος παρουσιάζεται ώς πραγματοποιούμενος κατά τόν πασχάλιον έορτασμόν, εις δέ τό κατά Ίωάννην Εύαγγέλιον αναφέρεται ότι ούτος έπραγματοποιήθη την προηγουμένην ήμέραν της εορτής τού Πάσχα (Ίωάνν. 19:14, 31, 42);
Γιατί ενώ δύναται νά θεωρηθή ώς άπόδειξις ότι ό Χριστός έλαβεν μέρος εις πασχάλιον δείπνον, ο λόγος του Ιησού Χριστού: «Ἐπιθυμίᾳ ἐπεθύμησα τοῦτο τὸ πάσχα φαγεῖν μεθ’ ὑμῶν πρὸ τοῦ με παθεῖν» (Λουκ. 22:15), η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία, παρά τάς αρχικώς παρουσιαζομένας εις τους κόλπους αυτής αντιθέσεις, ακολουθεί ανά τους αιώνας τήν Ιωάννειον χρονολόγηση, αρνούμενη τον Πασχάλιον χαρακτήρα του Μυστικού Δείπνου;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Πως συμβαίνει ο Παύλoς να τάσσεται υπέρ της καθεστηκυίας εξoυσίας, να την υπoστηρίζει και να διατάζει τους πιστούς να την υπακούουν και να την υπηρετούν στην πρός Ρωμαίoυς επιστολή ιγ΄: 1-7, στην Α΄ πρός Τιμόθεoν β΄: 1-2 και στην πρός Τίτoν γ΄: 1. (Ο Πέτρος παραγγέλλει τα ίδια: Α΄ Πέτρου β΄: 13-17).
Είναι άξιον μεγάλης απορίας πως ένας ζηλωτής Ιουδαίος που διακηρύττει έναν μονοθεϊσμό Ιουδαϊκού τύπου, τον Χριστιανισμό, να έρχεται αυτόκλητα και να παραγγέλλει διακαώς στους οπαδούς του να υπηρετούν και να υπακούουν πιστά τη Ρωμαϊκή εξουσία, ότι η εξουσία αυτή είναι εκ Θεού, να προσεύχονται υπέρ των ειδωλολατρών πολυθεϊστών αυτοκρατόρων, κλπ. Πολλοί αυτοκράτορες μάλιστα εθεωρούντο υιοί Θεού και μετά θάνατον αποθεώνονταν. (Π. χ: ο Αύγουστος αναφερόταν ως Divi Filius και ο Antoninus Pius αποθεώθηκε!). Πώς λοιπόν έρχεται ο μονοθεϊστής χριστιανός Παύλος (Ιουδαίος εκ φυλής Βενιαμίν) να παραγγέλλει: Πρός Ρωμαίoυς ιγ΄: 1-7:
«1 Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω· οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ· αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν· 2 ὥστε ὁ ἀντιτασσόμενος τῇ ἐξουσίᾳ τῇ τοῦ Θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν· οἱ δὲ ἀνθεστηκότες ἑαυτοῖς κρίμα λήψονται. 3 οἱ γὰρ ἄρχοντες οὐκ εἰσὶ φόβος τῶν ἀγαθῶν ἔργων ἀλλὰ τῶν κακῶν. θέλεις δὲ μὴ φοβεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν; τὸ ἀγαθὸν ποίει, καὶ ἕξεις ἔπαινον ἐξ αὐτῆς· 4 Θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστι σοὶ εἰς τὸ ἀγαθόν. ἐὰν δὲ τὸ κακὸν ποιῇς, φοβοῦ· οὐ γὰρ εἰκῇ τὴν μάχαιραν φορεῖ· Θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστιν εἰς ὀργὴν, ἔκδικος τῷ τὸ κακὸν πράσσοντι. 5 διὸ ἀνάγκη ὑποτάσσεσθαι, οὐ μόνον διὰ τὴν ὀργὴν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συνείδησιν. 6 διὰ τοῦτο γὰρ καὶ φόρους τελεῖτε· λειτουργοὶ γὰρ Θεοῦ εἰσιν εἰς αὐτὸ τοῦτο προσκαρτεροῦντες. 7 ἀπόδοτε πᾶσι τὰς ὀφειλάς, τῷ τὸν φόρον τὸν φόρον, τῷ τὸ τέλος τὸ τέλος, τῷ τὸν φόβον τὸν φόβον, τῷ τὴν τιμὴν τὴν τιμήν», και τα υπόλοιπα παρόμοια στις επιστολές Α΄ πρός Τιμόθεoν β΄: 1-2 και πρός Τίτoν γ΄: 1.;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή ο Παύλος αναφέρει : «3 παρέδωκα γὰρ ὑμῖν ἐν πρώτοις ὃ καὶ παρέλαβον, ὅτι Χριστὸς ἀπέθανεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν κατὰ τὰς γραφάς, 4 καὶ ὅτι ἐτάφη, καὶ ὅτι ἐγήγερται τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς γραφάς, 5 καὶ ὅτι ὤφθη Κηφᾷ, εἶτα τοῖς δώδεκα· 6 ἔπειτα ὤφθη ἐπάνω πεντακοσίοις ἀδελφοῖς ἐφάπαξ, ἐξ ὧν οἱ πλείους μένουσιν ἕως ἄρτι, τινές δὲ καὶ ἐκοιμήθησαν· 7 ἔπειτα ὤφθη Ἰακώβῳ, εἶτα τοῖς ἀποστόλοις πᾶσιν· 8 ἔσχατον δὲ πάντων ὡσπερεὶ τῷ ἐκτρώματι ὤφθη κἀμοί» (Α΄ Κορ. 15:3-8].

Γιατί αναφέρει ότι ο Χριστός εμφανίστηκε «τοῖς δώδεκα», όταν γνωρίζουμε ότι οι απόστολοι ήταν ένδεκα (χωρίς τον Ιούδα τον Ισκαριώτη) και ο Ματθίας ορίστηκε ως 12ος μετά την Πεντηκοστή;

Γιατί τα Ευαγγέλια αναφέρουν ότι ο Ιησούς Χριστός παρουσιάστηκε πρώτα στην Μαγδαληνή όπως τονίζει ο Ιωάννης (κ΄: 1-18), ή στις Μυροφόρες όπως τονίζει ο Ματθαίος (κη΄: 1-10), κλπ.;

από **Admin** Κυρ Ιαν 03, 2016 3:41 pm

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Στo Ευαγγέλιo τoυ Ματθαίoυ (ιστ΄: 13-20) διαβάζoυμε ότι o Ιησούς Χριστός άφησε πίσω τoυ τoν Πέτρo, στον οποίο θα οικοδομούσε την εκκλησία του και τoυ έδωσε και τα κλειδιά της Βασιλείας των Ουρανών. Επίσης στo Ευαγγέλιo τoυ Iωάννoυ (κα΄) βλέπoμε τoν Χριστό να αφήνει τoν Πέτρo αντικαταστάτη του και πoιμένα των πρoβάτων τoυ. Πώς όμως ξαφνικά, από το κεφάλαιο ιε΄ των Πράξεων και μετά, o Πέτρoς χάνεται από τo προσκήνιo και τoν υπερφαλαγγίζει o Παύλoς; Μάλιστα δε, στην Πρός Γαλάτας β΄: 11-21, o Παύλoς τσακώνεται με τον Πέτρo χαρακτηρίζοντάς τον ως υπoκριτή. Η Iερά Παράδoσις μας λέει ότι o πρώτoς επίσκoπoς της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας των Iερoσoλύμων δεν ήταν o Πέτρoς, αλλά o Iάκωβoς, o επικαλoύμενoς Αδελφόθεoς. Τι έγινε άραγε o Πέτρoς; Ήταν ή δεν ήταν ιδρυτής της Εκκλησίας τoυ Χριστoύ; Ήταν λοιπόν ή δεν ήταν ο Πέτρος o αντικαταστάτης του Χριστού και ο πoιμήν των προβάτων τoυ; Πώς γίνεται ο πρώτoς επίσκoπoς να είναι άλλoς; Πώς γίνεται να τoν υπερφαλαγγίσει o εκ των υστέρων απόστολος Παύλoς;

Ο Χριστός στoν Ματθαίoν ι΄: 5-6, ιε΄: 24 πρoστάζει τoυς 12 μαθητές τoυ να μην πατήσoυν «εις oδόν εθνών και πόλιν Σαμαρειτών... κλπ.». Όμως, λίγo χρόνo πριν τoν θάνατό τoυ τoυς λέγει ότι τo Ευαγγέλιo πρέπει να κηρυχθεί πρώτα-πρώτα «εις πάντα τα έθνη», Ματθαίoς κδ΄: 14, κστ΄: 13, Μάρκoς ιγ΄: 10. Σε πολύ λίγο χρόνο όμως αυτoί χάνoνται παντελώς από τo πρoσκήνιo και τoυς επισκιάζει πλήρως ένας νέoς απόστολος, ο Παύλος. Εδώ βλέπoμε ότι αυτoί πoυ πρωτίστως έλαβαν την εντoλή τoυ κηρύγματoς διά «πάντα τα έθνη» από τoν ίδιo τoν Χριστό και Θεό δεν φαίνoνται πoυθενά πλην oλίγων εξαιρέσεων και για λίγo χρόνo. (Π. χ., στις Πράξεις β΄- η΄, ιε΄, βλέπoμε μόνo τoυς Πέτρo, Iωάννη και Φίλιππo. Ο Iάκωβoς Αδελφόθεoς δεν άνηκε στoυς 12.). Αλλά και ο Πέτρος φέρεται και αυτός ως απόστολος των εθνών στις Πράξεις ι΄, ια΄: 1-19, ιε΄: 14, 19, παρά αυτά που γράφει ο Παύλος στην Πρός Γαλάτας β΄: 1-10. Τελικά όμως, την παράσταση και τη δόξα την έκλεψε ένας άλλος, o oπoίoς όπως παραδέχονται οι διάφορες εκκλησίες και αφήνουν να εννοηθεί οι Πράξεις των Αποστόλων και οι Επιστολές, δεν είχε καν συναντήσει και γνωρίσει τoν Ιησού Χριστό εν ζωή. Τί εξήγηση έχει πάλι ετoύτo τo περίεργο «γεγoνός»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Στα ευαγγέλια οι Ιουδαϊκές αρχές έκαναν το πάν προκειμένου να βεβαιωθούν ότι εξολόθρευσαν τον Ιησού, προσλαμβάνοντας τον προδότη Ιούδα, επιδιώκοντας να αποκτήσουν ψευδομάρτυρες, συγκαλώντας μια στημένη δίκη και προνοώντας ακόμα και να ασφαλίσουν τον τάφο του Ιησού.

Το παράδοξο όμως είναι αυτό που μας πληροφορούν οι Πράξεις των Αποστόλων, ότι ένα ή δύο χρόνια αργότερα, η Χριστιανική Εκκλησία έχει το αρχηγείο της και είναι τόσο καλά βολεμένη στα Ιεροσόλυμα!

Πως γίνεται οι Ιουδαίοι να κινούν γη και ουρανό ώστε να εκτελέσουν τον Ιησού, οι μαθητές να κρύβονται για τον φόβο των Ιουδαίων κι αμέσως μετά να επιτρέπουν οι ίδιοι κρατούντες οι οποίοι ήταν ακόμα στα πράγματα, στην τοπική εκκλησία (ειδικά στους Πέτρο και Ιωάννη) να κηρύσσει εντός του Ναού, ότι οι τοπικές αρχές μόλις σκότωσαν τον γιο του Θεού!

Γιατί δεν τους φίμωναν και δεν τους εξαφάνιζαν ο Πιλάτος και το Συνέδριο;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Εάν ο Ιησούς απευθυνόνταν και στον Ιούδα τον Ισκαριώτη (ένα εκ των δώδεκα μαθητών του), πως θα ερμηνεύαμε ιστορικά το κάτωθι χωρίο;

«28 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ» (Ματθ. 19:28)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Πως μπορούμε να ερμηνεύσουμε ιστορικά τα λόγια του Ιησού

«Τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· 40 τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ' οἷς ἡτοίμασται» (Μαρκ. 10:39-40)

προς τους υιούς Ζεβεδαίου (Ιάκωβο και Ιωάννη), όταν αυτοί του ζητούσαν πρωτοκαθεδρίες και όταν η Γραφή μας λέει μόνον για τον μαρτυρικό θάνατο του Ιακώβου,

«1 Κατ' ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς τὰς χεῖρας κακῶσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. 2 ἀνεῖλε δὲ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν Ἰωάννου μαχαίρᾳ» (Πραξ. 12:1-2)

ενώ η Ιερά Παράδοση μας πληροφορεί για ειρηνικό (και όχι μαρτυρικό) θάνατο του Ιωάννη σε βαθύ γήρας;

«Πέθανε σε βαθύτατο γήρας περί το 100 μ. Χ. στην Έφεσο. Κατά την παράδοση δεν βρέθηκε το σεπτό του λείψανο, πιστεύοντας ότι μετέστη από τον Κύριο.» (http://www.apostoliki-diakonia.gr)

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί απ’ όλους τους ευαγγελιστές μόνον ο Ματθαίος (20:16, 22:14) αναφέρει ότι «πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοί δὲ ἐκλεκτοί»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στο εδάφιο Λουκ. 23:43 ο Ιησούς υπόσχεται στο έναν από τους δύο ληστές, που σταυρώθηκε μαζί του, ότι θα είναι μαζί, την ίδια μέρα, στον Παράδεισο, ενώ στα χωρία Ιωάν. 20:17, και Πράξ. 1: 3 ο Ιησούς δεν είχε αναληφθεί στον Πατέρα του, όπερ και συνέβει μετά σαράντα ημέρες;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στις Πράξεις (9: 19-28) λίγο μετά την εις Χριστόν αλλαγή του, ο Παύλος πήγε στη Δαμασκό, στη συνέχεια, την Ιερουσαλήμ, όπου μαζί με τον Απόστολο Βαρνάβα κάθησαν με τους άλλους Αποστόλους λίγο χρόνο μαζί τους, ενώ στην προς Γαλάτας επιστολή (1: 15-20) αναφέρεται ότι έκανε το ταξίδι στην Αραβία και μετά επέστρεψε στη Δαμασκό και τρία χρόνια αργότερα ανήλθε εις Ιερουσαλήμ και είδε μόνο τον Πέτρο και τον Ιάκωβο;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στα εδάφια Ματθ. 26: 49-50 και Μαρκ. 14: 44-46 ο Ιησούς προδόθηκε από τον Ιούδα με ένα φιλί και κατόπιν συνελήφθη, ενώ στον Ιωάν. 18: 2-9 ο Ιησούς εξέρχεται προς τα εμπρός και αυτοπροσδιορίζεται, καθιστώντας έτσι εντελώς περιττή την επισήμανση του Ιούδα δια του φιλήματος;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο (11:23-24) όπου εξιστορείται η ανάσταση του Λαζάρου, ο Ιησούς λέει στη Μάρθα «Ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου» και η Μάρθα του απαντά «Οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ». Πως η Μάρθα γνώριζε περί εσχάτης ημέρας και περί αναστάσεως κατ’ αυτήν την ημέρα;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος (26:64) και ο Μάρκος (14:61) παρουσιάζουν τον Ιησού να δικάζεται τις νυχτερινές ώρες, ενώ ο Λουκάς (22:70) τις πρωινές; Γιατί ο Ιωάννης δεν αναφέρει τα γεγονότα της δίκης ενώπιον του αρχιερέα Καϊάφα, παρά μόνον τα γεγονότα της προανακρίσεως ενώπιον του Άννα;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος (24:28) λέει «ὅπου γὰρ ἐὰν ᾖ τὸ πτῶμα, ἐκεῖ συναχθήσονται οἱ ἀετοί», ενώ ο Λουκάς (17:37) λέει «Ὅπου τὸ σῶμα, ἐκεῖ ἐπισυναχθήσονται καὶ οἱ ἀετοί»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος (5:1) τοποθετεί την «επί του όρους ομιλία» του Ιησού επί «όρους», ενώ ο Λουκάς (6:17) «επί τόπου πεδινού»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Η Μεταμόρφωση του Ιησού έγινε «μεθ' ἡμέρας ἓξ», εις «ὄρος ὑψηλὸν», όπως λέει ο Ματθαίος (17:1) και ο Μάρκος (9:2) ή «μετὰ τοὺς λόγους τούτους ὡσεὶ ἡμέραι ὀκτὼ» εις «ὄρος», όπως λέει ο Λουκάς (9:28);
Ποιο είναι το «ὄρος» το «ὑψηλὸν»;
Μήπως ο λόφος Θαβώρ με υψόμετρο 400 μέτρων υπέρ της πεδιάδας Ιεζραήλ, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι ή το όρος Ερμών με ψηλότερη κορυφή τα 2.814 μέτρα, όπως πιστεύουν άλλοι σήμερα, διότι εκτός των άλλων βρίσκονταν δίπλα «εἰς τὰ μέρη Καισαρείας τῆς Φιλίππου», όπου βρίσκονταν πριν τη Μεταμόρφωση ο Ιησούς και οι μαθητές του;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στο Ματθαίο (10:29) γίνεται λόγος περί «δύο στρουθίων» πωλουμένων έναντι «ασσαρίου» και στο Λουκά (12:6) γίνεται λόγος περί «πέντε στρουθίων» πωλουμένων έναντι «ασσαρίων δύο», παρουσιαζομένης έτσι ευτελεστέρα την αξία του στρουθίου;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Μάρκος δις ομιλεί περί θεραπείας ενός τυφλού και εις τας δύο περιπτώσεις (8:22 και 10:46), ενώ ο Ματθαίος δις αναφέρει θεραπείες δύο τυφλών (9:27 και 20:30);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Μάρκος (3:4) και ο Λουκάς (6:9) αναφέρουν ότι ο Ιησούς ερώτησε, ενώ ο Ματθαίος (12:10) αναφέρει ότι ο Ιησούς ερωτήθη, κατά τη θεραπεία του έχοντος ξηράν χείρα, εν τη συναγωγή;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί παρά του Λουκά (5:36) στην αντίστοιχη παραβολή, η βλάβη γίνεται επί του καινούργιου ενδύματος, από το οποίο λαμβάνεται το μπάλωμα, ενώ στο Ματθαίο και Μάρκο η βλάβη (σχίσιμο) γίνεται μεγαλύτερη επί του παλαιού ενδύματος;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί στο γεγονός του εκατοντάρχου που αναφέρει ο Ματθαίος (8:5-13), ο Ιησούς συνδιαλέγεται αμέσως μετά του εκατοντάρχου, ενώ στο Λουκά (7:1-10) ο εκατόνταρχος δεν εμφανίζεται αυτοπροσώπως εις τον Ιησού, αλλά διά φίλων του αντιπροσωπευόντων αυτόν;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Λουκάς (22:14-20) και ο Παύλος (Α΄ Κορινθ. 11:25) αλλάζουν το τυπικό της συστάσεως του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας του Ματθαίου και Μάρκου και αναφέρουν ένα δεύτερο ποτήριον «μετὰ τὸ δειπνῆσαι, λέγων· Τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον»;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Λουκάς (20:24) αναφέρεται σε νόμισμα (δηνάριο) με εικόνα του Καίσαρος, εφ’ όσον γνωρίζουμε ότι δεν υπήρχε εικών επί των ιουδαϊκών νομισμάτων των κυκλοφορούντων εν Παλαιστίνη;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Μάρκος (6:6-13) στη διήγηση της αποστολής των δώδεκα παρουσιάζει τον Ιησού να επιτρέπει στους αποστόλους να φέρουν ράβδο, ενώ ο Ματθαίος (10:5-16) και Λουκάς (9:1-9) λένε ότι ο Ιησούς τους απαγόρευσε να φέρουν ράβδο;
Γιατί ο Ματθαίος αναφέρει την απαγόρευση υποδημάτων, ενώ ο Μάρκος αναφέρει την προτροπή του Ιησού να είναι υποδεδεμένοι οι μαθητές με σανδάλια;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Μάρκος και Λουκάς παρουσιάζουν τον Κύριο λαλούντα με παραβολές σκοπεύοντας να σκληρυνθεί και τυφλωθεί ο λαός, ενώ ο Ματθαίος παρουσιάζει τον Κύριο λαλούντα με παραβολές, επειδή ο λαός είναι ήδη εσκληρυμμένος και τυφλωμένος ένεκα της πωρώσεως της διανοίας του;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί σύμφωνα με την παρατήρηση του Godet, εν Ματθ. 18:6 αναφέρεται «μύλος ὀνικὸς» (δηλαδή λίθος μύλου κινούμενος υπ’ όνου), ενώ εν Λουκ. 17:2 αναφέρεται «λίθος μυλικὸς» (δηλαδή λίθος μύλου μικρότερων διαστάσεων κινούμενος υπό της χειρός);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί εν Ματθ. 7:13-14 πρόκειται περί πύλης, δια της οποίας εξέρχεται κάποιος προκειμένου να οδεύσει την τεθλιμένη οδό, ενώ εν Λουκ. 13:24-25 πρόκειται περί θύρας εισαγούσης κατ’ ευθείαν εντός του οίκου, αλλά είναι τόσο στενή που μόνον οι βιαστές δύνανται δι αυτής να διέλθουν;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Λουκάς (24:4) αναφέρει δύο αγγέλους στο μνημείο του Ιησού, ενώ οι άλλοι συνοπτικοί ευαγγελιστές ομιλούν περί ενός αγγέλου;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Λουκάς (22:31-34) συμφωνεί με τον Ιωάννη (13:36-38) και τοποθετούν εν τω υπερώω την πρόρρηση της αρνήσεως του Πέτρου, ενώ ο Ματθαίος (26:30-35) και ο Μάρκος (14:26-30) τοποθετούν ταύτην καθ’ ον χρόνον ο Κύριος μετά των μαθητών, βρίσκονταν στην οδό, βαδίζοντας από του υπερώου προς τη Γεσθημανή;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Η φιλόδοξος αίτηση προς τον Ιησού, έγινε από την μητέρα των υιών Ζεβεδαίου, όπως ο Ματθαίος (20:20-28) λέει ή από τους ίδιους τους υιούς Ζεβεδαίου όπως ο Μάρκος (10:35-45) αναφέρει;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ποια είναι τα θαύματα τα ήδη γενόμενα εν Καπερναούμ, που αναφέρει ο Λουκάς (4:23), στην αρχή της δημοσίας δράσης του Ιησού;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Γιατί ο Ματθαίος αναφέρει δύο δαιμονιζομένους εις Γεργεσηνούς και δύο τυφλούς εν Ιεριχώ, ενώ οι άλλοι συνοπτικοί (Μάρκος και Λουκάς) από έναν;

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ο Πέτρος αρνήθηκε τον Ιησού 1η φορά πριν από την προανάκριση του Άννα (Ιωάννης 18:17) ή μετά από την προανάκριση και τη δίκη Του (Ματθαίος 26:69 – Μάρκος 14:66);

ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ο Ιησούς μπαίνοντας θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ, κάθονταν επάνω και στην όνο και στον πώλο ;

1 Καὶ ὅτε ἤγγισαν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἦλθον εἰς Βηθσφαγῆ εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν, τότε ὁ Ἰησοῦς ἀπέστειλε δύο μαθητὰς 2 λέγων αὐτοῖς· Πορεύεθητε εἰς τὴν κώμην τὴν ἀπέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθέως εὑρήσετε ὄνον δεδεμένην καὶ πῶλον μετ' αὐτῆς· λύσαντες ἀγάγετέ μοι. 3 καὶ ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ τι, ἐρεῖτε ὅτι ὁ Κύριος αὐτῶν χρείαν ἔχει· εὐθέως δὲ ἀποστελεῖ αὐτούς. 4 Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· 5 εἴπατε τῇ θυγατρὶ Σιών, ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι, πραῢς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὄνον καὶ πῶλον υἱὸν ὑποζυγίου. 6 πορευθέντες δὲ οἱ μαθηταὶ καὶ ποιήσαντες καθὼς προσέταξεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, 7 ἤγαγον τὴν ὄνον καὶ τὸν πῶλον, καὶ ἐπέθηκαν ἐπάνω αὐτῶν τὰ ἱμάτια αὐτῶν, καὶ ἐπεκάθισεν ἐπάνω αὐτῶν. 8 ὁ δὲ πλεῖστος ὄχλος ἔστρωσαν ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια ἐν τῇ ὁδῷ, ἄλλοι δὲ ἔκοπτον κλάδους ἀπὸ τῶν δένδρων καὶ ἐστρώννυον ἐν τῇ ὁδῷ. 9 οἱ δὲ ὄχλοι οἱ προάγοντες (αὐτὸν) καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον λέγοντες· Ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυῒδ· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις. (Ματθαίος 21:1-9)

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

 Η «γυνή» που μύρωσε τον Ιησού είναι ίδια σε όλους τους ευαγγελιστές ή όχι;
 Ήταν ίδια με τη Μαρία την αδελφή του Λαζάρου;
 Ήταν αμαρτωλή όπως λέει ΜΟΝΟΝ ο Λουκάς;
 Πότε έγινε η μύρωση, 2 ημέρες πριν το Πάσχα (Ματθαίος-Μάρκος), 6 ημέρες πριν το Πάσχα (Ιωάννης) ή πολύ πριν το τελευταίο Πάσχα, τότε όταν ο Κύριος θαυματουργούσε στη Ναΐν (Λουκάς);
 Τελικά που μυρώσανε τον Ιησού, στο κεφάλι (Ματθαίος-Μάρκος) ή στα πόδια (Λουκάς-Ιωάννης) ή στο κεφάλι και χύθηκε το μύρο προς τα πόδια όπως εξηγούν οι Πατέρες;
 Σε ποίο σπίτι έγινε η μύρωση, μήπως στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού (Ματθαίος-Μάρκος), μήπως στο σπίτι του Σίμωνα του Φαρισαίου (Λουκάς) ή μήπως στο σπίτι του Λαζάρου (Ιωάννης);
 Σε ποια περιοχή έγινε η μύρωση, στην Βηθανία (Ματθαίος-Μάρκος-Ιωάννης) ή στη Ναΐν (Λουκάς) ή στη Καπερναούμ όπως πιθανολογεί ο A. Plummer, στο υπόμνημα του Π. Τρεμπέλα ;
 Ποια είναι τα γεγονότα που επακολούθησαν τη μύρωση, μήπως ο Μυστικός Δείπνος (Ματθαίος-Μάρκος), μήπως η θριαμβευτική είσοδος εις τα Ιεροσόλυμα (Ιωάννης) ή μήπως η διδαχή του Ιησού στη Γαλιλαία (Λουκάς);
 Ποιος Άγιος ή Πατέρας ή Θεολόγος έχει δίκιο (σύμφωνα να τα αντίστοιχα εις τα ευαγγέλια, υπομνήματα του Π. Τρεμπέλα):

ο Εφραίμ ο Σύρος με τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο που υποστηρίζουν ότι η γυναίκα του Ματθαίου, Μάρκου και Λουκά είναι ίδια και του Ιωάννη διαφορετική;

ή ο Ωριγένης που λέει ότι η γυναίκα του Ματθαίου και Μάρκου είναι ίδια και του Λουκά και Ιωάννη διαφορετικές;

ή ο Τατιανός, ο Βίκτωρ Αντιοχείας και ο Τρεμπέλας οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η γυναίκα του Ματθαίου, Μάρκου και Ιωάννη είναι ίδια και του Λουκά διαφορετική;

 ή ο Bernard, ο Απολινάριος, ο Θεόδωρος, ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς και ο Τερτυλιανός οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η γυναίκα είναι ίδια σε όλους τους ευαγγελιστές;



ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Απ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ